"Μαμά κοίτα! Μια μέλισσα!"...και στοχάζεσαι πάνω σε όλα τα μικρά θαύματα που προσπερνάς
καθημερινά χωρίς να τα προσέξεις...
...πάνω στο δέος που ξανα-βιώνεις για τη φύση μέσα από τα μάτια των παιδιών...
Οπότε, πέφτει και η επόμενη ατάκα:
"Μαμά! Να την κλωτσήσω;"
...και ξανα-προσγειώνεσαι απότομα στο φθαρτό της ανθρώπινης (και μη) φύσης...
Η ώρα πέρασε, φεύγουμε μικρό μου!
"Mommy look! A bee"
...and spontaneously you start thinking of all the wonders you pass by every day...
...of the incredible awe for nature that is coming back from your childhood...
But there suddenly comes the next line:
"Mommy! Can i give it a kick?"
...and there you are crashing down again to the mortality of human (and not only) nature...
Lets go honey, time is up.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου