16.12.16

SGL: the most family friendly hotel in Athens downtown

Έστω μια χαρωπή οικογένεια των 6 που θέλει να περάσει λίγες μέρες στο κέντρο της Αθήνας για να κάνει τα χριστουγεννιάτικα ψώνια της. Έχετε αναρωτηθεί τί θα βρει ψάχνωντας για ξενοδοχεία φιλικά στα παιδιά;
Σχεδόν τίποτε! 
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό ότι σε μια εποχή που ξενοδοχεία του εξωτερικού φροντίζουν να περιποιούνται τις οικογένειες -παρέχοντας ακόμη και ειδικά καλλυντικά για βρέφη- και  εταιρείες όπως η Kid & Coe (που προσφέρουν διαμονή αποκλειστικά σε οικογένειες) κάνουν θραύση, την ίδια στιγμή εδώ, στην τουριστική Αθήνα, οι οικογένειες δυσκολεύονται να βρουν ακόμη και το αυτονόητο τετράκλινο δωμάτιο.
Με αρκετό ψάξιμο λοιπόν, κάναμε μια λίστα αξιολόγησης και βρήκαμε ότι το πιο kids friendly ξενοδοχείο αυτή τη στιγμή στην Αθήνα, είναι το St. George Lycabettus.
Ελάτε να μάθετε το γιατί και να ξεναγηθείτε στους χώρους του.

8.12.16

How to make miracles happen this holidays


Καλό χειμώνα!
Έφτασε η εποχή με τα θαύματα.
Τα παιχνίδια ζωντανεύουν τα βράδια και η ντελικάτη μπαλαρίνα χορεύει βαλς με τον μολυβένιο στρατιώτη στο σαλόνι.
(Ο ξύλινος δεινόσαυρος που είναι πιο άτακτος το ρίχνει στο κρασάκι.)

24.11.16

6 Things kids can enjoy only in Nafpaktos


Κάθε φορά που ετοιμαζόμαστε για νέο προορισμό, οργώνω το διαδίκτυο ψάχνωντας για λίγες inside πληροφορίες, από αυτές που ξέρουν μόνο οι ντόπιοι.
Τα μονοπάτια για λίγους. Το γλυκούλι, άγνωστο ξενοδοχείο που όμως είναι σκέτο διαμάντι. Την τοπική λιχουδιά που φυλάσσεται σαν κοινό μυστικό όλων. Το ταβερνάκι που φτιάχνει τις πιο μερακλήδικες γεύσεις. Αυτά τα μικρά που απογειώνουν το ταξίδι σε άλλο επίπεδο.
Για τους γνωστούς προορισμούς συνήθως βρίσκω τέτοια διαμαντάκια, αλλά όταν πρόκειται για μικρότερες πόλεις, το ψάξιμο γίνεται όλο και πιο δύσκολο.

Σήμερα λοιπόν, έχω φτιάξει τη λίστα με τα 6 σημεία ενδιαφέροντος στη Ναύπακτο που θα σας φανούν χρήσιμα όταν βρεθείτε εκεί με τα πιτσιρίκια σας.
Αν έχετε κι άλλες πληροφορίες, που δεν τις δείτε γραμμένες παρακάτω, προσθέστε τις στα σχόλια, ώστε να συμπληρωθεί ο οδηγός και με τη δική σας συνδρομή.


12.11.16

The Al Hammam in Plaka

Πώς είστε αυτό το Σάββατο φίλοι;
Εμείς μόλις επιστρέψαμε από μια εβδομάδα επαγγελματικών ταξιδιών πρώτα στο κρύο Λονδίνο και μετά στη Θεσσαλονίκη όπου είμασταν μόνοι χωρίς παιδιά και σήμερα έχω περάσει όλη τη μέρα ανάμεσα σε αγκαλιές, αργά γεύματα, χουζουρέματα, πλυντήρια και καθαριότητες.
Καθώς η μέρα πλησιάζει στο τέλος, είμαι τόσο χαρούμενη που απολαμβάνω και πάλι το καθαρό μου σπιτάκι και τους ανατολίτικους αργούς ρυθμούς μου, που δεν θα μπορούσα να μην ανατρέξω σε μια ακόμη ανατολίτικη εμπειρία που είχαμε πρόσφατα και την οποία δεν έχω προλάβει ακόμη να μοιραστώ μαζί σας: 
το Χαμάμ.
Διότι μπορεί μεν να λατρεύουμε ζηλεύουμε το καλά δομημένο και ασφαλές επαγγελματικό περιβάλλον της Δύσης, αλλά η παράδοση που έχουμε κληρονομήσει από την Ανατολή για την ποιότητα ζωής δεν συγκρίνεται με τίποτε.
Άσχετα που κοντεύουμε να την ξεχάσουμε πια.

Αυτή η ανάρτηση λοιπόν θέλω να είναι μια αναφορά στις ρίζες όλων ημών που μοιραζόμαστε καταγωγή προσφυγική από την ανατολή και μια μνεία σε έναν τρόπο ζωής ξεχασμένο που όμως μοιάζει με έργο τέχνης.
Ελάτε σε ένα ταξίδι στην ανατολή... αυτή θα είναι μια μακρά, αργόσυρτη ανάρτηση κι ελπίζω να την απολαύσετε όσο κι εγώ...


31.10.16

Bliss in the Chestnust Forest

Δεν υπάρχουν αρκετά λόγια για να σας περιγράψω πόσο λατρεύουμε τα κάστανα.
Μπορεί να σιχαινόμαστε τις Οκτωβριανές κολοκύθες, αλλά με τα κάστανα έχουμε πάθος.
Ομηρικοί οι καβγάδες εδώ στο καλυβάκι μας για το πώς θα μοιραστούν ακριβοδίκαια.
Ίσως τόσοι καβγάδες όσοι και για τις σοκολάτες, κάτι που λέει πολλά.
Καθώς το σκέφτομαι, είναι παράξενο πώς και δεν είχαμε βρεθεί ποτέ μέχρι τώρα σε καστανοδάσος και είναι ακόμη πιο παράξενο που δεν σκεφτήκαμε από μόνοι μας να το ψάξουμε νωρίτερα σαν χειμερινή εμπειρία για τα παιδιά.

 Όταν ξεκινήσαμε το ταξίδι μας στην Ναύπακτο, η ομάδα Go Nafpaktia μας ενημέρωσε ότι υπάρχει ένα μεγάλο καστανόδασος στην ορεινή Ναυπακτία και ότι ήταν στο πρόγραμμα να το επισκεφτούμε. Το περιμέναμε πώς και πώς.
 Όπως πάντα τα παιδιά δεν ήξεραν τίποτε απολύτως.
Αυτή η θαυμαστή γωνιά του κόσμου θα ξετυλιγόταν σαν δώρο μπροστά τους
Ανυπομονούσα να δω αυτά τα γεμάτα έκπληξη φατσάκια και τελικά πρέπει να παραδεχτώ ότι ζω για αυτή τη στιγμή των παιδιών.
Τη στιγμή της έκστασης μπροστά στο θαύμα που είναι ο κόσμος μας.
Φεύγοντας από την παραθαλάσσια Ναύπακτο και με οδήγηση προς τα ορεινά για περίπου 1μιση ώρα, αντικρύσαμε αυτή τη self explanatory ταμπέλα.
Ακόμη και οι πιο μικρούληδες που δεν ήξεραν ανάγνωση έπιασαν το υπονοούμενο.

15.10.16

Ιππότες, Πειρατές και Δεσποσύνες: Η Ναυμαχία του Lepanto

Η αγαπημένη μας εποχή είναι αυτή των ιπποτών!
Κάθε μέρα η συμμορία εδώ στο σπίτι στήνει παλάτια με κανόνια, ιππότες, πειρατές και δεσποσύνες χρησιμοποιώντας τα playmobil και κάθε γωνιά του σπιτιού γκρρρ.
Ήταν λοιπόν φυσικό επόμενο να αγαπήσουμε
με την πρώτη ματιά την Ναύπακτο όπως μας σύστησε σε αυτήν η εξαιρετική ομάδα του Go Nafpaktia.



4.10.16

Soft as Cotton

Στην τελευταία μας εξόρμηση περάσαμε έξω από μια αγροτική περιοχή, λίγο μετά τη Θήβα και τα χωράφια ήταν γεμάτα βαμβάκι.
Το θέαμα ήταν τόσο όμορφο. Σας έτυχε να το δείτε ποτέ;
Σταματήσαμε φυσικά. Να το πιάσουμε στα χέρια μας, να το νιώσουμε και σας προτείνω να το κάνετε οπωσδήποτε αν βρείτε την ευκαιρία.
Μέσα στο τραχύ σκούρο χώμα φυτρώνει κάτι τόσο απαλό και κατάλευκο όπως το βαμβάκι.
Ένα ακόμη θαύμα.
Συνειρμικά το παρομοίασα μέσα μου με τη γέννηση ενός μωρού, μιας και η σκέψη του είναι πολύ έντονη μέσα μου τελευταία.
Η μικρή μας έγινε κιόλας 4.
Είμαι μεν χαρούμενη που κανείς πλεον δεν "κρέμεται" από πάνω μου, αλλά είμαι ταυτόχρονα τόσο μελαγχολική. Την κοιτάζω και σκέφτομαι ότι μπορεί να μην ξανακρατήσω μωρό. Ότι ήταν το τελευταίο μας. Ότι ίσως είναι η τελευταία φορά που κάποιος:
- πηγαινοέρχεται χορεύοντας μέσα στο σπίτι
- κάνει απίθανες ερωτήσεις για να καταλάβει πώς δουλεύει ο κόσμος
- σιγομουρμουρίζει σκοπούς ενώ παίζει
- δίνει απίστευτα λεπτές φωνούλες στα κουκλάκια της ενώ παίζει
- αντικαθιστά το λ με το ρ σε κάθε λέξη και κάνει τις προτάσεις τόσο χαριτωμένες
- χρειάζεται αγκαλιές όταν έξω αστράφτει, και πριν κοιμηθεί, και όταν κουράζεται, και όταν η μέρα απλώς της πέσει βαριά
- αγαπάει παράφορα ένα τοσοδούλι κουκλάκι και θυμάται ακριβώς που το είχε βάλει όσες μέρες κι αν περάσουν
- τρώει τόσο μικρούλικες ποσότητες φαγητού
- έχει τόσο μικροσκοπικά και απολύτως φαγώσιμα χεράκια και πατουσάκια
- μας αγαπάει τρελά και συγχωράει κάθε λάθος που κάνουμε στην ανατροφή της
Πώς ξεπερνά κανείς μια σχέση τόσο τρυφερή, αγνή και καθαρή όσο το βαμβάκι;

ΥΓ. Σε περίπτωση που θέλετε και εσείς να μαδήσετε ένα χωραφάκι βαμβακιού (με την δέουσα προσοχή φυσικά ώστε να μην συγχίσετε τον κύριο αγροτούλη), τότε μπορείτε να βρείτε πάρα πολλά φεύγοντας από την Θήβα, στο δρόμο προς τον Αλίαρτο. Αλλά δεν σας το είπα εγώ.

15.9.16

Βits of Summer in Pictures

Πηγαινοφέρνω τα πιτσιρίκια σε σχολεία και δραστηριότητες και το μυαλό μου ακόμη είναι σε καλοκαιρινές διακοπές. Όχι δεν είμαστε σε χαοτική άρνηση των νέων εντατικών συνθηκών. Τα τακτοποιήσαμε όλα (προγράμματα/ δραστηριότητες/κτλ) και ευτυχώς δουλεύουν από τώρα σαν ελβετικό ρολόι. Είναι κάτι μικρά πραγματάκια όμως σαν αυτή τη τσάντα με τα μαγιώ που βρίσκεται ακόμη εκεί πίσω από την πόρτα και πεισματικά αρνούμαι να μαζέψω. Είναι και που ακόμη πιο πεισματικά αρνούμαι να εγκαταλείψω την φούσκα ηρεμίας και ανάλαφρης διάθεσης στην οποία βολευτήκαμε τους προηγούμενους τρεις μήνες και μέχρι τώρα μου φτιάχνει τη διάθεση ακόμη και πιο στα δύσκολα πρωινά ξυπνήματα.
Αυτό ήταν το καλοκαίρι που τα παιδιά μεγάλωσαν αρκετά ώστε το σπίτι μας να μοιάζει περισσότερο με παιδική κατασκήνωση, παρά με κέντρο φροντίδας βρεφών. Ήταν αυτό το καλοκαίρι που αφιερώθηκε στην επανασύνδεση με όσους φίλους -νέους ή παλιούς- είχαμε χάσει ή δεν είχαμε προλάβει να απολαύσουμε αρκετά.
Ήταν ένα από τα πιο τρυφερά και γλυκά καλοκαίρια όλων των ετών μας.
Παρακάτω λίγες από τις εικόνες που τριγυρνούν ακόμη στο μυαλό μου.



7.9.16

Last precious summery nights

Καλή χρονιά!
Επιστρέψατε; Αν έχετε μπει σε διάθεση φθινοπώρου και προγράμματος, σας προειδοποιώ ότι αυτή η ανάρτηση δεν είναι για εσάς. 
Αν όμως θέλετε να  παρατείνετε λίγο ακόμη την καλοκαιρινή ανεμελιά και ψάχνετε για ξεχωριστές ιδέες ώστε να απολαύσετε τα τελευταία γλυκά βραδάκια έξω, τότε ελάτε μαζί μου.
Μέσα στο καλοκαίρι που πέρασε είχα την ευκαιρία για μια πολύ ξεχωριστή εμπειρία που κρατώ φυλαγμένη ως ένα από τα πιο όμορφα στιγμιότυπα του καλοκαιριού που πέρασε:
Βραδιά πανσέληνου με θέα την ακρόπολη και κους-κους με κοριτσοπαρέα.


Ήταν μια από αυτές τις εμπειρίες που από μόνη της συναρπάζει και θυμίζει εποχές φοιτητικής τρέλας, πόσο μάλλον που φιλοξενήθηκε σε ένα μέρος απλά τέλειο για τη βραδιά μας, το Point A.
Είναι τόσο σημαντικό πια στην ηλικία μας το μέρος που επιλέγουμε για να συναντάμε τους ανθρώπους που αγαπάμε, μιας και ο ελεύθερος χρόνος είναι για όλους λιγοστός, που δεν υπάρχει περιθώριο να σπαταλάται σε κάτι λιγότερο από εμπειρίες που εμπνέουν και γεμίζουν την ψυχή. Βρήκαμε λοιπόν ένα εξαιρετικό σημείο της πόλης που μπορεί κανείς -όσο ο καιρός ακόμη το επιτρέπει- να φάει ή να πιει ένα ποτό, με θέα την Ακρόπολη από τη μια και το ολόφωτο μουσείο της Ακρόπολης από την άλλη. Σας το συστήνω ανεπιφύλαχτα διότι είναι σωστό έργο τέχνης:


Οι γευστικές εμπειρίες στο Point A ήταν εξίσου ξεχωριστές και εκλεκτικές. Μπορείτε να τις δείτε στο μενού που βρίσκεται εδώ. Προσωπικά με ξετρέλαναν οι λουκουμάδες με μανούρι, μέλι και σουσάμι -κάτι που δοκίμασα για πρώτη φορά- όπως και το μη-αλκοολούχο κοκτέηλ Summer in Ancient Greece με λεμόνι, πορτοκάλι, μέντα και σιρόπι καρπουζιού. Είναι μια καλή ευκαιρία για υγιεινό ποτό το βράδυ σε περίπτωση που τα αλκοολούχα κοκτέηλ σας ζαλίζουν και αφυδατώνουν όπως και εμένα.


Είχαμε την ευκαιρία με την παρέα να κάνουμε όνειρα και σχέδια για τη χρονιά που έρχεται και πραγματικά δεν ξέρω να υπάρχει κάτι πιο πολύτιμο από αυτό: 
Τα όνειρα που μεταφράζονται σε αδρά σχέδια δράσης. 
Μένει να δούμε πώς θα εξελιχθούν στην πραγματικότητα βέβαια, η οποία πάντα ξαφνιάζει με τις τροπές που παίρνει :)

Το καλοκαίρι που πέρασε πάντως ήταν για εμάς εδώ στο Bliss ό,τι ακριβώς επιθυμούσαμε: μια ευκαιρία για χρόνο με φίλους παλιούς που αποθυμήσαμε το χειμώνα που πέρασε, αλλά και φίλους νέους που δεν είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα μέχρι τώρα.
Ετοιμάζω μια ακόμη καλοκαιρινή ανάρτηση με εικόνες από τις μέρες μας, αψηφώντας τις βροχούλες και τα σχολεία που ανοίγουν σύντομα.
Εσείς καταφέρατε να μπείτε σε πρόγραμμα ή αναπολείτε ακόμη το καλοκαιράκι όπως εγώ;

Disclaimer: Άρθρα-προτάσεις σαν αυτό, υποστηρίζονται από συνεργασία με εταιρείες των οποίων προϊόντα ή υπηρεσίες χρησιμοποιώ, αγαπώ και προτείνω έτσι και αλλιώς. Με τον τρόπο αυτό επισφραγίζεται η εμπιστοσύνη μου στις εταιρείες αυτές, αλλά και υποστηρίζεται ευγενικά η καλή πορεία αυτού του blog.




2.8.16

Let's go Somewhere...

Υπάρχει ένα καλά φυλαγμένο μυστικό της Αθηναϊκής Ριβιέρα που έμαθα πρόσφατα και θέλω να μοιραστώ μαζί σας.
Αν είσαστε εξοικιωμένοι με την περιοχή αυτή της Αττικής, θα γνωρίζετε καλά ότι πρόκειται πλέον για ένα από τα πιο πολυσύχναστα μέρη της. Τα σαββατοκύριακα η κίνηση ξεκινά από πολύ νωρίς το πρωί με την κάθοδο των μυρίων λουόμενων για τα καλοκαιρινά μπανάκια και συνεχίζεται μέχρι αργά το βράδυ στις πανέμορφες καφετέριες και τα εστιατόρια της περιοχής όπου δύσκολα βρίσκει πια κανείς τραπέζι. Τα δε βράδια της Κυριακής η επιστροφή από την περιοχή προς στο κέντρο είναι ένας εφιάλτης καθώς σημαίνει πάντα, πολλές ώρες κόλλημα στην κίνηση.
Για όλους αυτούς τους λόγους και παρότι η περιοχή αυτή παλιότερα ήταν γειτονιά μας, αφού εκεί πηγαίναμε για τα πρώτα μπάνια με τις εφηβικές παρέες, εκεί κάναμε τα πρώτα ραντεβουδάκια με τον άντρα μου και γενικά είναι μια περιοχή από όπου έχω τις καλύτερες αναμνήσεις, παρόλα αυτά τα τελευταία χρόνια την αποφεύγουμε ακριβώς λόγω αυτής της βαβούρας.

Πρόσφατα όμως, βρεθήκαμε για φαγητό με την παρέα των travel bloggers σε ένα μέρος που γνώρισα για πρώτη φορά και αγάπησα:
το μπιστρό Lutetia του ξενοδοχείου Somewhere.



Αρχικά η ονομασία και μόνο μου φάνηκε μυστηριώδης και ενδιαφέρουσα, αλλά και στην συνέχεια, όταν φτάσαμε επιβεβαίωσα ότι είναι το μέρος που άνετα θα κατέτασσα ανάμεσα στα αγαπημένα μου. Πρώτα από όλα για τη θέα. Ένα κομμάτι της Βουλιαγμένης απλώνεται μπροστά στα μάτια μας καθώς ανεβαίνουμε προς στα δωμάτια. Έπειτα, η αλυσίδα των συγκεκριμένων ξενοδοχείων έχει προέλευση από τη Σαουδική Αραβία κάτι που δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο, μιας και το γεύμα μας προχώρησε υπό τη συνοδία ανατολίτικων ακουσμάτων -my bliss.

Το επόμενο στοιχείο που λάτρεψα ήταν ότι όλοι οι χώροι του ξενοδοχείου έδιναν την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε σπίτι. Αντί για τα γνωστά απρόσωπα lounges, βρήκα γωνίτσες με περιοδικά και βιβλία τέχνης, όπως και πιάτα με μίνι κεκάκια διαθέσιμα για τρατάρισμα. Χωρίς να έχει το γνωστό ανατολίτικο ντεκόρ, ο χώρος έχει σίγουρα το feeling της ανατολίτικης φιλοξενίας.

 

Και φυσικά το πιο σημαντικό όλων και ο λόγος που ήρθαμε: το φαγητό.
Το μενού είναι επιμελημένο από τον σεφ κ.Πεσκιά και το τελικό αποτέλεσμα μας μάγεψε.
Ξεκινήσαμε με κοκτέηλ και καναπέ, δοκιμάσαμε σχεδόν από όλα τα πιάτα -σαν τυπική παρέα bloggers- και στο τέλος κλείσαμε με μια μπουκιά από κάθε γλυκό του καταλόγου.
Το μόνο που με μελαγχόλησε φεύγοντας, και καθώς όλη η εμπειρία ήταν τόσο ρομαντική, ήταν ότι μου έλειψε πολύ ο καλός μου, παρότι απόλαυσα κάθε λεπτό με την κοριτσοπαρέα.
Αλλά από την άλλη είναι το σταθερό πρόβλημα που έχω πια κάθε φορά που βγαίνω έξω χωρίς εκείνον και ο λόγος που αποφεύγω να το κάνω τόσο συχνά.
Εσάς σας λείπει απίστευτα το άλλο σας μισό όταν βγαίνετε μόνο με φίλους;


Disclaimer: Άρθρα-προτάσεις σαν αυτό, υποστηρίζονται από συνεργασία με εταιρείες των οποίων προϊόντα ή υπηρεσίες χρησιμοποιώ, αγαπώ και προτείνω έτσι και αλλιώς. Με τον τρόπο αυτό επισφραγίζεται η εμπιστοσύνη μου στις εταιρείες αυτές, αλλά και υποστηρίζεται ευγενικά η καλή πορεία αυτού του blog. 






1.8.16

We have a winner!

Καλημέρα και καλό μήνα!

Έχουμε νικήτρια για το διαγωνισμό της Das Home:
Είναι η Αλεξάνδρα Σαρ
Συγχαρητήρια Αλεξάνδρα, έχεις ήδη μήνυμα στο inbox σου για τις λεπτομέρειες.

Στο τελευταίο ταξίδι μας τα παιδιά ζήτησαν να βγάλουν φωτογραφίες στο καράβι.
Ήταν μια από αυτές τις στιγμές που ενώ εξωτερικά δεν έχουν τίποτε το εντυπωσιακό, παρόλα αυτά σε μεταφέρουν σε ένα μέρος απέραντης χαράς & γαλήνης, εκεί που όλα είναι στη θέση τους. Τους έδωσα την κάμερα λοιπόν και να το αποτέλεσμα μετά από λίγο ίσιωμα του κάδρου:


Κατά κάποιο τρόπο νιώθω ότι αποτύπωσαν ακριβώς το συναίσθημα και το mood της στιγμής με όλο αυτό το γαλάζιο - το χρώμα της ηρεμίας- που ελάχιστα χρυσαφίζει κάνοντας πολύτιμο σα χρυσό αυτό το που νιώσαμε τη στιγμή αυτή.

Εσείς τί φωτογραφίες τραβάτε τώρα που είσαστε στις διακοπές σας; 
Εκείνες που αποτυπώνουν αυτό που βλέπει το μάτι ή εκείνες που αποτυπώνουν αυτό που νιώθετε; Έχετε βρει διαφορά στην τεχνική σας κάθε στιγμή;


21.7.16

Inside my beach bag & a Giveaway

Η τσάντα θαλάσσης μιας 6μελούς οικογένειας.
Ωωω, θα μπορούσα να φτιάξω πολλά ανέκδοτα με το θέμα αυτό.
--Πόσες τσάντες χρειάζεται μια 6μελής οικογένεια για να κατέβει στην παράλία; Καμία, μέχρι να τις ετοιμάσει έχει φτάσει ο χειμώνας--
--Άμα δεν έχεις προσπαθήσει να χωρέσεις τα απαραίτητα θαλάσσης μιας πολύτεκνης οικογένειας σε τσάντα, δεν ξέρεις τί πάει να πει απόγνωση--
Παλεύω πολλά χρόνια να γίνω μίνιμαλ και σε αυτό το θέμα μεταξύ άλλων, αλλά με 4 παιδιά, κουβαδάκια, μικρογεύματα, μπρατσάκια και τα συναφή, μοιάζει αδύνατο.
Ακόμη και όταν απαγόρευα με διάταγμα (πράγμα που δοκίμασα δεν σας κρύβω) τα κουβαδο-παιχνιδάκια ως πιο ογκώδη, το πρόβλημα παρέμενε: οι πετσέτες!!!
Όσο πιο μεγάλες και αφράτες ώστε να μην κρυώνουν τα τζιγιέρια, τόσο πιο πολλές και ογκώδεις τσάντες έπρεπε να κουβαλάω. Και μην φανταστείτε ότι έπαιρνα μαζί πετσέτες για όλους. Μόνο για τα 4 πιτσιρίκια.
 Φέτος επιτέλους βρήκα μια λύση που με έχει σώσει και θέλω να μοιραστώ μαζί σας.
Λέγεται πετσέτα-παρεό και είναι ο λόγος που φέτος πηγαίνω στην παραλία με μόνο μία τσάντα, ανάλαφρα και ωραία.


8.7.16

Horse Riding in Hydra

Αν υπάρχει ένα πράγμα που με ενόχλησε στην Ύδρα -για να τα λέμε όλα- είναι το εξής:
Με το που πατάς το πόδι σου στο νησί, σου την πέφτουν οι άνθρωποι-με-τα-γαϊδουράκια.
"Έλα να σε πάω στο ξενοδοχείο σου"
(σε όλες τις γλώσσες, μέχρι να βρουν την καταγωγή σου)
"Ελάτε παιδάκια να κάνετε βόλτα με το γαϊδουράκι" 
(direct marketing στα παιδιά μου ---> ο πιο γρήγορος τρόπος να γίνεις εχθρός μου)
Όσο κι αν ξέρω ότι είναι πολύτιμη η υπηρεσία των ανθρώπων αυτών σε ένα μέρος όπου όλα, από τις οικοδομικές εργασίες ως την προμήθεια των καταστημάτων γίνεται με τα γαϊδουράκια, απλά εύχομαι ο δήμος να θέσει κάποιο πλαίσιο ώστε να μην καταλήγει η χρήσιμη υπηρεσία τους σε ενόχληση.

Συνήθως σε ακολουθούν κάμποσο μιλώντας ακατάπαυστα, μέχρι να δείξεις σιδερένιο προσωπείο για αρκετή ώρα και να καταλάβουν ότι δεν ενδιαφέρεσαι.
Οι επιπλοκές αρχίζουν όταν τα παιδιά τσιμπήσουν στο μάρκετινγκ και πάρουν το ικετευτικό ύφος προς τους γονείς. Τότε οι άνθρωποι-με-τα-γαϊδουράκια θεωρούν ότι έχουν ένα σύμμαχο στην πλύση εγκεφάλου και επιμένουν χειρότερα.
Όπως φαντάζεστε εμείς είχαμε επιπλοκές. Κάθε. Μία. Μέρα. Που. Είμασταν. Στο. Νησί!

Βλέπετε, επειδή το περιμέναμε ότι θα λαχταρούσαν μια βόλτα με τον παραδοσιακό τρόπο στο νησί, είχαμε κάνει την έρευνά μας και τους είχαμε ετοιμάσει -κατά την οικογενειακή μας παράδοση- μια έκπληξη πολύ καλύτερη από τη βόλτα του ενός τετάρτου:
Ανάβαση με άλογα στον λόφο ακριβώς πάνω από το λιμάνι!

1.7.16

Επιστροφή στο Club Agia Anna

Φέτος βρεθήκαμε για άλλη μια φορά στο Club Agia Anna.
Όσο κι αν η εξερεύνηση νέων προορισμών μας σαγηνεύει πολύ περισσότερο κι εμένα και τον Τάσο, η κατασκήνωση αυτή της βόρειας Εύβοιας έχει κάποια πλεονεκτήματα ακαταμάχητα, που μας έκαναν φέτος να επιστρέψουμε σε αυτή για δεύτερη φορά.
  Μπορείτε να διαβάσετε πώς λειτουργεί η κατασκήνωση της Αγίας Άννας εδώ, στην ανάρτηση από την πρώτη μας επίσκεψη.


24.6.16

Hydra for Foodies

[English text below]

Καλημέρα! 
Τί θα ήταν άλλωστε ένας οδηγός χωρίς tips για τα νέα hot spots φαγητού στο νησί;
Δεν σας δυσκολεύει απίστευτα να βρίσκεστε σε ένα νέο μέρος -με τα παιδιά πεινασμένα- και να μην ξέρετε πού να είναι άραγε καλά, καθαρά και ποιοτικά για να τα ταΐσετε; 
Για εμάς αυτός συνήθως είναι ο νούμερο ένα μπελάς στα ταξίδια.
Τα μαγαζιά που θα δείτε παρακάτω, προσφέρθηκαν από την τοπική κοινωνία για εμάς ως ένα δείγμα μόνο από τα πιο ποιοτικά και κατάλληλα για οικογένειες μαγαζιά του νησιού. 
Η επιλογή μας ενθουσίασε και έτσι μόνο τη μοιραζόμαστε μαζί σας.
Άλλωστε, η ανταπόκρισή σας στο προηγούμενο άρθρο για την Ύδρα, πέραν του ότι μας συγκίνησε αφάνταστα και σας ευχαριστούμε από καρδιάς που αγκαλιάσατε έτσι τις αναμνήσεις μας, πέρα από αυτό όμως μας κάνει να νιώθουμε και πολύ υπεύθυνοι για τις προτάσεις που παρουσιάζονται από αυτόν εδώ τον μικρό ιστότοπο. 
Ορίστε λοιπόν οι προσεκτικά επιλεγμένες προτάσεις μας.

Hello!
Come with me to a culinary guide of Hydra.
If you haven't read the first part of Hydra with kids you can find it here.
Don't you hate wandering around a new place with hungry kids not knowing which place would be clean and with quality food? For us this is usually number one trouble on trips.
Here we made a selection of variable culinary experiences that would please all tastes. 
Enjoy! 

Castello - All day Magic on the Beach
Αν πετούσαμε από ψηλά θα το βλέπαμε κάπως έτσι


Φήμες θέλουν να υπήρξε ένα ακόμη από τα μέρη όπου κρατήθηκε φυλακισμένος ο Κολοκοτρώνης. Πρόσφατα ανακαινισμένο, ένα κάστρο προσιτής πολυτελείας πάνω στο νερό που το επισκεφτήκαμε δύο φορές. Όχι μόνο διότι μας άρεσε πολύ, αλλά γιατί δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο από το να σε φιλοξενεί ένα χαμογελαστό team ανθρώπων, έτοιμων να μοιραστούν μαζί σου τις ιστορίες τους, τις δυσκολίες και τις χαρές τους. 

Castello is an old rebuilt castle that offers affordable luxury on the beach.
This place we visited twice, not only due to the great food, but also because we loved the people that made us feel like home.
You can come here either on foot or by boat. Just ask to be dropped off to Kamini and then follow the sigh to "small Kamini" which is a smaller beach just a few meters far.


Το Castello βρίσκεται πάνω στην παραλία μικρό Καμίνι, προσβάσιμο με βαρκάκι ή με τα πόδια μέσα από ένα γραφικό μονοπάτι.


Είναι το μαγαζί που μπορεί κανείς να επισκεφτεί όλες τις ώρες τις ημέρας για άραγμα στις ξαπλώστρες με μασάζ, για πρωινό, brunch, βραδινό ή απλά για να απολαύσει το μοναδικό ηλιοβασίλεμα με ένα cocktail στο χέρι. 
Η εξαιρετική chef Αργυρώ Ζαφείρη, έχει επιμεληθεί το μενού με περισσή προσοχή και πραγματικά ό,τι δοκιμάσαμε ήταν τόσο καλό που ευχόμασταν να μην τελειώσει από το πιάτο. Ακόμη και η πιο απαιτητική 3χρονη πελάτισσά μας που έχει πάντα σαν κανόνα να παραγγέλνει πατάτες τηγανητές, ήταν η πρώτη φορά που ζήτησε από τη σεφ δεύτερη μερίδα από τις λεπτοκομμένες και τηγανισμένες με τη φλούδα πατατούλες.
Ξεχωρίσαμε το σούσι με σολωμό, τη σαλάτα με κινόα και βερύκοκο και τη μηλόπιτα (τέτοια-κρούστα-πώς-να-την-ξεχάσω) με τη lemon pie.
Το Castello εκτός των άλλων αναλαμβάνει την εξαιρετική οργάνωση γάμων και εκδηλώσεν.

Castello is a place you can visit for breakfast, brunch, dinner, cocktails a full time massage or even an all-day hung out. We loved the salmon sushi, the salad with apricot and quinoa the skinned fried potatoes and the wide choice of omelettes.
For desert the one-of-a-kind Chef Argyro indulged us with lemon pie and the most incredible apple pie i have ever tasted.


Βλέπετε στο βάθος ένα νησάκι;
Εκεί είναι το εκκλησάκι όπου γίνονται οι γάμοι του Castello και όπου οι καλεσμένοι μεταφέρονται με το βαρκάκι.
Δεν είναι κρίμα που παντρευόμαστε μόνο μια φορά;
Τέλος πάντων σε μια προσπάθεια να ζήσουμε κι εμείς λιγάκι τη μαγεία, πετάξαμε ως εκεί με το drone για να το δούμε πιο καλά:

Castello is such a picturesque place that is also accepting weddings on site.
On the picture above you might be able to see a small island.
On it there is a small chapel where couples and their guests are transferred with little boats.
We pictured it with a drone.
Isn't it a pity we only marry once?


Prima - Πρωινό στο λιμάνι
Διότι απλά είναι κάτι που δεν πρέπει να χάσεις αν βρεθείς στην Ύδρα.
Το λιμάνι έχει πολλά μαγαζιά, με το Prima να είναι ένα από αυτά όπου μπορεί κανείς να πάρει ένα σούπερ δυναμικό πρωινό με αγνά υλικά έχοντας μπροστά στα μάτια του την υπέροχη θέα του λιμανιού.
Συμβουλή: Μην πάτε τις ώρες που φτάνει το καράβι διότι έχει πάρα πολλή φασαρία και δεν θα χαρείτε καθόλου τη ρομαντική πλευρά αυτής της εμπειρίας.

Prima - Breakfast on the port
Hydra's post is so beautiful that this is an experience you don't want to miss.
You will find there are plenty of restaurants and cafes offering this service. Among them we tried Prima and we can guaranty the good quality and delicious dynamo-breakfast that it offers. 
Do note though that you don't want to be there when the boat arrives because it is super hasty and noisy and it would ruin the romantic element of this experience.


Ενάλιον - Ξεγνοιασιά στην παραλία
Αν ακολουθήσετε τη συμβουλή μου και επισκεφτείτε την παραλία Βλυχό, θα δείτε ότι το Ενάλιον είναι η αφορμή να μην φύγετε από εκεί παρά μόνο αργά το βράδυ.
Ένα cafe-εστιατόριο που σε μεταφέρει σε mood Καραϊβικής, αλλά με εξαιρετικής ποιότητας, ελληνικό φαγητό. Αιώρες για γλυκό ύπνο, καλαμωτές με δέντρα για παχιά σκιά μετά το μπάνιο, απίστευτο φως για φωτογραφίσεις και δροσιστικά φρούτα. My idea of paradise. Θα μπορούσα να περάσω όλο το καλοκαίρι μου σε αυτό το μέρος.

Enalion - Carefree time on the beach
If you find yourselves on the beach of Vlycho you will find that Enalion is the reason you'll not want to leave. Swinging beds, straw umbrellas, big shady trees, picture worthy light, this place has a Caribbean feel got us enchanted. We tasted delicious plates and fruit salads of local produce that gave us a small idea of what paradise might look like.


Κονδυλένια - Το παραδοσιακό ελληνικό ταβερνάκι
Η Κονδυλένια είναι το μέρος όπου ανέβαιναν παλιά οι γυναίκες για να αποχαιρετίσουν τους σφουγγαράδες του νησιού όταν έφευγαν, μια σκηνή που αποτυπώνεται στο "Κορίτσι με τα μαύρα" από την Έλλη Λαμπέτη. Όμως έχει να καυχηθεί πρωταρχικά για την ποιότητα και τις γεύσεις της που είναι πιστές στην ελληνική παράδοση. Απολαύσαμε ελληνική σαλάτα με κρίταμο και καπαρόφυλλα, τυροκροκέτες και καλαμαράκια υδρέικα -φρέσκα και ουχί κατεψυγμένα- με μια γεύση που δύσκολα βρίσκεις πια.
Σε αυτό το μαγαζί χαρήκαμε γιατί τα παιδιά πήραν μια γνήσια δόση από παραδοσιακό ελληνικό βραδάκι σε ταβερνάκι ξεχασμένο μέσα στην ησυχία του νησιού.
Όπως θα δείτε και στο βίντεο, είναι το μέρος που τα μεγάλα παιδιά πήραν ενθουσιασμένα τη μεγάλη κάμερα για να φωτογραφίσουν (παρόλη τη σκοτεινιά) και η μικρούλα μας ησύχασε τόσο που αποκοιμήθηκε στα μαξιλάρια κάτω από τον καλοκαιρινό ουρανό.

Kodylenia - The traditional Greek tavern 
Kondylenia is the place from which women of past era used to bid adieu to their husbands leaving with the boats for sponge fishing.
It is a super romantic restaurant for a quiet dinner of pure Greek tastes.
It is the one place that serves locally fished (and not frozen) calamari with a unique taste.
We also loved the cheese balls and the Greek salad with a twist of added capers leaves and sea fennel.


...και κρεμμύδι - Πολίτικη κουζίνα για καλοφαγάδες
Άλλο ένα μαγαζί κοντά στο λιμάνι που ερωτευτήκαμε τις γεύσεις του.
Το σύστησα και στον αδερφό μου που πήγε το προηγούμενο σκ στην Ύδρα -ως βολική λύση χωρίς πολλές μετακινήσεις- και κατέληξε να τρώει μόνο εκεί.
Η μοναδικότητα αυτού του μαγαζιού είναι ότι σερβίρει αυθεντική πολίτικη κουζίνα από ανατολίτες σεφ που ήρθαν και έφτιαξαν το μενού, σε περιβάλλον με βρετανικό ντεκόρ.
Φαγητό από την ανατολή με την ευταξία της δύσης είναι αυτό που υπόσχεται το "...και κρεμμύδι". Για εμένα προσωπικά ήταν ο τέλειος συνδυασμός:
Λουκουμάκι υποδοχής στην είσοδο, λαχματζούν, παστουρμαδόπιτα και απίστευτος κιουνεφές με παγωτό καϊμάκι για επιδόρπιο.
Χαρούμενη λεπτομέρεια για τις μαμάδες: βρήκα μια τεράστια στίβα από περιοδικά Country Homes για ξεφύλλισμα όσο περιμέναμε να έρθει το φαγητό. 
Πόσο πιο χαρούμενο μπορεί να γίνει ένα μαγαζί;

...kai kremmudi - Eastern kitchen to your delight
The name in Greek means "with onion" a typical eastern ingredient.
This is a place we adored because of it's unique extraordinary combination:
It offers a menu with original plates from Constantinople in a decor of pure British country style.
Tastes of the East in the order of the West is what this place is offering.
We had lachmazun, pastirma pie and the most incredible kiunefe with ice cream for a desert.
We even found magazines of Country Home to read as our order was preparing. How cute is this?



Τέλος, λίγα λόγια όσον αφορά τη διαμονή.
Φιλοξενηθήκαμε σε ένα παραδοσικό υδραϊκό σπίτι. Μπορείτε να το δείτε, ή να το νοικιάσετε και εσείς εδώ.
Μας μάγεψε η βεράντα του, τα σοκάκια που διαβαίναμε μέχρι να φτάσουμε εκεί και η ησυχία που μας εξασφάλισε η απόσταση από το λιμάνι. Αλλά! Ήταν χαρακτηριστική όμως η ποσότητα γκρίνιας που δεχθήκαμε από τα παιδιά εξαιτίας των πολλών σκαλιών, τα οποία κούρασαν. Η πιο ξεκαρδιστική ήταν η στιγμή που ένας μικρός μπόμπιρας (δε λέμε ποιός) μας μάλωσε λέγοντας: "Όχι, πείτε μου σας παρακαλώ! Ήρθαμε διακοπές για να περπατάμε και να κουραζόμαστε; Ε όχι!" Ακόμη γελάμε με τον Τάσο όταν θυμόμαστε το μικρό επαναστάτη.
Αν δεν θέλετε κι εσείς να έχετε εξεγέρσεις, φροντίστε να υπολογίσετε προσεκτικά την απόσταση του καταλύματος από το λιμάνι ή υπολογίστε μεταφορές με γαϊδουράκι.


...και φυσικά το πλήρες βίντεο με εικόνες από όλα τα μαγαζιά που σας περιέγραψα πιο πάνω από τον μοναδικό και βραβευμένο Σωτήρη Τσελέ. Καλή συνέχεια!
(Το βίντεο γίνεται πολύ καλύτερο αν πατήσετε το κουμπί HD και επιλέξετε τη μέγιστη ανάλυση)

Blissful Hydra from Sotiris Tseles on Vimeo.

Disclaimer: Στο ταξίδι αυτό είχαμε την τιμή να είμαστε φιλοξενούμενοι του Δήμου Ύδρας στα πλαίσια του fam trip για τον οικογενειακό τουρισμό στο νησί. Ιδιαίτερες ευχαριστίες οφείλουμε στην κα Κατερίνα Μαραγκού, αντιπρόεδρο της Κοινοφελούς Επιχείρησης Δήμου Ύδρας για την ευγενική φροντίδα όλων των λεπτομερειών που έκαναν το ταξίδι αυτό πραγματικότητα.
Όπως πάντα, οι παραπάνω γνώμες και περιγραφές είναι καθαρά προσωπικές και αντανακλούν την πραγματική μας εμπειρία από το ταξίδι.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...