Soft as Cotton

Στην τελευταία μας εξόρμηση περάσαμε έξω από μια αγροτική περιοχή, λίγο μετά τη Θήβα και τα χωράφια ήταν γεμάτα βαμβάκι.
Το θέαμα ήταν τόσο όμορφο. Σας έτυχε να το δείτε ποτέ;
Σταματήσαμε φυσικά. Να το πιάσουμε στα χέρια μας, να το νιώσουμε και σας προτείνω να το κάνετε οπωσδήποτε αν βρείτε την ευκαιρία.
Μέσα στο τραχύ σκούρο χώμα φυτρώνει κάτι τόσο απαλό και κατάλευκο όπως το βαμβάκι.
Ένα ακόμη θαύμα.
Συνειρμικά το παρομοίασα μέσα μου με τη γέννηση ενός μωρού, μιας και η σκέψη του είναι πολύ έντονη μέσα μου τελευταία.
Η μικρή μας έγινε κιόλας 4.
Είμαι μεν χαρούμενη που κανείς πλεον δεν "κρέμεται" από πάνω μου, αλλά είμαι ταυτόχρονα τόσο μελαγχολική. Την κοιτάζω και σκέφτομαι ότι μπορεί να μην ξανακρατήσω μωρό. Ότι ήταν το τελευταίο μας. Ότι ίσως είναι η τελευταία φορά που κάποιος:
- πηγαινοέρχεται χορεύοντας μέσα στο σπίτι
- κάνει απίθανες ερωτήσεις για να καταλάβει πώς δουλεύει ο κόσμος
- σιγομουρμουρίζει σκοπούς ενώ παίζει
- δίνει απίστευτα λεπτές φωνούλες στα κουκλάκια της ενώ παίζει
- αντικαθιστά το λ με το ρ σε κάθε λέξη και κάνει τις προτάσεις τόσο χαριτωμένες
- χρειάζεται αγκαλιές όταν έξω αστράφτει, και πριν κοιμηθεί, και όταν κουράζεται, και όταν η μέρα απλώς της πέσει βαριά
- αγαπάει παράφορα ένα τοσοδούλι κουκλάκι και θυμάται ακριβώς που το είχε βάλει όσες μέρες κι αν περάσουν
- τρώει τόσο μικρούλικες ποσότητες φαγητού
- έχει τόσο μικροσκοπικά και απολύτως φαγώσιμα χεράκια και πατουσάκια
- μας αγαπάει τρελά και συγχωράει κάθε λάθος που κάνουμε στην ανατροφή της
Πώς ξεπερνά κανείς μια σχέση τόσο τρυφερή, αγνή και καθαρή όσο το βαμβάκι;

ΥΓ. Σε περίπτωση που θέλετε και εσείς να μαδήσετε ένα χωραφάκι βαμβακιού (με την δέουσα προσοχή φυσικά ώστε να μην συγχίσετε τον κύριο αγροτούλη), τότε μπορείτε να βρείτε πάρα πολλά φεύγοντας από την Θήβα, στο δρόμο προς τον Αλίαρτο. Αλλά δεν σας το είπα εγώ.