Σηκωνόμαστε το ξημέρωμα...

...και όλα είναι πια σκοτεινά.

Χαιρετίσαμε για τα καλά το καλοκαίρι.
Ελπίζω να σας άφησε όλους με γλυκές αναμνήσεις.

Πολλές αναρτήσεις έμειναν άγραφες, πολλές φωτογραφίες στο αρχείο.

Ήθελα τόσα να μοιραστώ μαζί σας, αλλά η λαχτάρα να τα ζήσω απερίσπαστα με τους αγαπημένους υπερνίκησε. Το μπαλατζάρισμα τεσσάρων παιδιών χωρίς τη βοήθεια του σχολείου αποδείχθηκε πολύ περισσότερο απαιτητικό -μάλλον ενεργειοβόρο- από όσο πίστευα και αφήνω χώρια τη δουλειά.

Απαιτητικό, αλλά με μεγάλη ανταπόδωση.
Το καλοκαίρι που πέρασε ήταν μαγικό. Το μαγικό πάρτε το κυριολεκτικά.
Χωρίς καν να πάμε "κανονικές" διακοπές, συνέβησαν μέσα σε αυτούς τους τρεις μήνες πράγματα που ονειρεύομαι χρόνια ότι θα κάνω, ή ότι θα κάναμε όλοι μαζί οικογενειακώς και απλώς δεν έβγαιναν. Ήθελα να ανεβάσω εστω λίγες εικόνες, αλλά δείχνουν τόσο άκαιρες μέσα σε αυτή την εποχή. 

Σας αφήνω λοιπόν με εικόνες από άσπρα σχολικά γιακαδάκια, μιας και φέτος έχουμε πρωτάκι, με γαλότσες για τις πρώτες βροχές, με τις γατούλες που κρύωσαν και ανεβαίνουν στα περβάζια προς μεγάλη μας χαρά, με το νέο μας εθισμό, το cupcake maker και το σωρό τα ξύλα που είναι έτοιμος για τα πρώτα κρύα.

...και μην ξεχνάτε να ξυπνάτε νωρίς. Όταν καλωσορίζεις το ξημέρωμα με ζεστή κούπα καφέ η μέρα ξεκινά πιο γλυκά...