![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMxy9EkMtgZTJCm_2A9K_-17aEmK5HY4XKPK2ZRBGYKW-VlGe3Sx7fijuIZrp-HVBs5Bg5MPXPlNeeNBHpZZO2w9Q_Cn-KSAV6906sHire4yQdTivSGcEhyphenhyphenrDzznY6eHQSIDq1GxH2KY4e/s640/fix_7071383.jpg)
Ἡ πατρίς μου;
Ὁ τελευταῖος σταθμός, παραμεθόριος στὸν δρόμο τῶν ὀνείρων τῶν ἀνέμων, τῶν ὁραμάτων. Ὅραμα ἀκαριαῖο.... ἀντισκηνὴ πληγῆ ἡ πατρίς μου,
πρόσφυξ ἱερομάντις... Μία γλῶσσα ἀπροσπέλαστη, μὲ πέτρες, σκόνη, ξερὰ γκάθα,
ξωκλήσια κι ἀρχαῖες του πείσματος κολόνες.
Γλῶσσα ἀμετάφραστη, ἄφατος θεία δίψα...
Ἡ πατρίς μου συνορεύει μὲ τὸ χάος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου