12.10.11

71/365

Ἡ πατρίς μου;
Ὁ τελευταῖος σταθμός, παραμεθόριος στὸν δρόμο τῶν ὀνείρων τῶν ἀνέμων, τῶν ὁραμάτων. Ὅραμα ἀκαριαῖο.... ἀντισκηνὴ πληγῆ ἡ πατρίς μου,
πρόσφυξ
ἱερομάντις...
Μία γλῶσσα ἀπροσπέλαστη, μὲ πέτρες, σκόνη, ξερὰ γκάθα,
ξωκλήσια κι ἀρχαῖες του πείσματος κολόνες.
Γλῶσσα ἀμετάφραστη, ἄφατος θεία δίψα...

Ἡ πατρίς μου συνορεύει μὲ τὸ χάος...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...