Ἡ πατρίς μου;
Ὁ τελευταῖος σταθμός, παραμεθόριος στὸν δρόμο τῶν ὀνείρων τῶν ἀνέμων, τῶν ὁραμάτων. Ὅραμα ἀκαριαῖο.... ἀντισκηνὴ πληγῆ ἡ πατρίς μου,
πρόσφυξ ἱερομάντις... Μία γλῶσσα ἀπροσπέλαστη, μὲ πέτρες, σκόνη, ξερὰ γκάθα,
ξωκλήσια κι ἀρχαῖες του πείσματος κολόνες.
Γλῶσσα ἀμετάφραστη, ἄφατος θεία δίψα...
Ἡ πατρίς μου συνορεύει μὲ τὸ χάος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου