Hello darkness my old friend...

... I've come to talk with you again.

Σκοτείνιασε ο νους μας & ο ουρανός μαζί. Ξανά.

Και πώς να μη γίνει άλλωστε;
Οι 7 τελευταίες μέρες άλλαξαν τη ροή της ιστορίας.
Το παγκόσμιο μάς απευθύνεται με δηλώσεις, εκκλήσεις, ευχές και κατάρες.
Εμάς τους φτωχούς πολίτες ενός τόσο δα μικρού κράτους.

Τα καταφέρες πάλι βρε μπαγάσα Έλληνα να στρέψεις τα φώτα επάνω σου!
Μέχρι και ότι κινδυνεύεις να προκαλέσεις αρχή παγκοσμίου πολέμου με την απόφασή σου, σου είπαν κάποιοι!
Σκοτεινιάζεις υπό το βάρος τέτοιων δηλώσεων, δε σκοτεινιάζεις;

Και επειδή όταν σκοτεινιάζεις γίνεσαι εξωστρεφής Έλληνα, αρχίζεις να κοιτάς προς έξω.
Διαβάζεις, ψάχνεις, συζητάς, παθιάζεσαι, λες τη γνώμη σου χωρίς να σου τη ζητήσουν, σιχτιρίζεις, τσακώνεσαι, θυμώνεις, μονιάζεις ξανά, κλαις, ζητάς συγνώμη
(*Κάθε μια από τις εν λόγο εκδηλώσεις έχει δει η γράφουσα αυτές τις μέρες εντός facebook - μέσα από τη ζωή βγαλμένες)
…Δε φοβάσαι να εκτεθείς και σε θαυμάζω για αυτό.
Παλιά όλα τα παραπάνω τα έκανες στους δρόμους και τα καφενεία.
Τώρα έχεις μεταφέρει το μεσογειακό ταμπεραμέντο σου στο Facebook και στα χίλια δυο social media.
Αδιαφορείς επιδεικτικά για το politically correct. Αν δεν αγνοείς την ύπαρξή του ολοκληρωτικά, τουλάχιστον δεν καταλαβαίνεις γιατί καν επινοήθηκε.
Θεωρείς αυτονόητο ότι όλοι ψάχνουμε να βρούμε ποιά είναι η Αλήθεια &
θεωρείς αυτονόητο ότι θα μιλάμε και θα κονταροχτυπιόμαστε μέχρι εξοντώσεως αρκεί να αποκαλυφθεί αυτή η Αλήθεια.
Διότι τις σκοτεινιές σε αυτό τον τόπο τις τρώμε για πασατέμπο.
Τις καθίζουμε κάτω και τις κερνάμε κρασί ελληνικό μερακλήδικο.

Πρόσεχε όμως φίλε μου Έλληνα. Αδερφέ μου.
Πρόσεχε μην τυχόν και πάνω στο μεθύσι έχεις πατήσει delete στους φίλους σου.
Και την επόμενη μέρα, εκείνη των αποκαλυπτηρίων, όταν θα ξυπνήσεις ζαλισμένος από το μεθύσι και η αλήθεια θα στέκεται να σε κοιτά κατάματα, διαπιστώσεις ότι είσαι μόνος.
Διότι είσαι και πεισματάρης άμα ξυπνήσει η Μάνη και η Κρήτη μέσα σου.
Και κρατάς το πείσμα σου σαν μικρό παιδί.

Δεν τα λέω εγώ, κοίτα, τα λέει η Μάρω!
Η εθνική μας ψυχοθεραπεύτρια με την πένα που χτυπά στην καρδιά, μα φωτίζει το νου:
"Όσο, με πιεστικές συμβουλές, χειμαρρώδη επιχειρήματα, υπερσυναισθηματισμούς, υπερβολές, υποβολές, εντάσεις, και όσα περιέχει μια "πολιτική συζήτηση", πιέζουμε τον άλλον πώς να πράξει τόσο συντηρούμε την ανωριμότητα. Τη δικιά μας ανωριμότητα και του άλλου. 
Δεν το βλέπετε, ότι σαν λαός είμαστε καθηλωμένος σε παιδικές κυκλοθυμίες, παιδικά ξεσπάσματα, αυτοδικαίωση, παράπονα, μειονεξίες (με το ταίρι τους τις μεγαλομανίες), αντιδράσεις νηπίων; 
H πολιτική πράξη συνδέεται με ώριμους χαρακτήρες, όλα τα άλλα είναι επικίνδυνες επαναλήψεις παιδικών στερήσεων.
Ποτέ δεν θα επιλέγει σωστά μια κοινωνία που δεν ενηλικιώνεται".

Οι μέρες που ακολουθούν θα είναι βαριές και ασήκωτες.
Είτε αποφασίσεις το ναι, είτε το όχι μέσα από την κάλπη.
Το νου σου Έλληνα, αδερφέ μου.
Θέλω να ξέρω ότι θα είσαι εδώ, δίπλα μου.
Να μη με κάνεις delete αν ψήφισα το αντίθετο από εσένα.
 Να μου κρατάς το χέρι διότι φοβάμαι πολύ το σκοτάδι αν πρέπει μόνη μου να το διαβώ.

Οι φωτογραφίες είναι από την εκδήλωση που διοργάνωσε η ΑΜΚΟ "Give the kids" για να υποστηρίξει οικογένειες που έχουν πληγεί από την κρίση και στην οποία είχα την τιμή να συμμετέχω.

Λίγες, λιγοστές και φτωχές εικόνες- δείγμα του τί συμβαίνει όταν ενωμένοι άνθρωποι βοηθούν ο ένας τον άλλον. 

Όταν μαθαίνουμε τα παιδιά να απλώνουν το χέρι σε άλλα παιδιά.

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα στο επίσημο site του Give the Kids εδώ, στο Ανθομέλι εδώ, στο My Lovable Baby εδώ, στο Babytips εδώ και να κάνετε like εδώ για τη δυνατότητα να προσφέρετε κάτι σε όσους μας χρειάζονται ήδη.