7.10.15

Let's talk School


Εισαγωγή
(Η ιστορία πριν την ιστορία)

Αν έπρεπε να διαλέξω ένα μόνο τομέα ως πιο θλιβερό που διαλύθηκε λόγω της  κρίσης στην χώρα μας, αυτός θα ήταν σίγουρα της παιδείας.

Φτάσαμε στο τέλος του Σεπτέμβρη και έχω φίλες των οποίων τα παιδιά δεν άρχισαν ακόμη μάθημα στο σχολείο, καθώς δεν έχουν τοποθετηθεί οι δάσκαλοί τους. Ακόμη.
Το ένα σχολείο μάλιστα ίσως να το γνωρίζετε, αφού έγινε και θέμα στις ειδήσεις. 
Τα παιδιά εκεί δεν έχουν σχολείο, παρά μόνο 1 φορά την εβδομάδα για 3 ώρες.
Σχολάνε δηλαδή στις 11.25. Οι γονείς τους πρέπει σίγουρα να έχουν παρατήσει τις δουλειές τους για να κάνουν keep up με το ωράριο αυτό που τους επιβλήθηκε.
Πάω να σκεφτώ ότι "ουφ, τυχεροί σταθήκαμε εμείς που έχουμε δασκάλους" και μετά συνειδητοποιώ τί λέω. Μα τί λέω;

Νιώθω ότι ακόμη και εμείς οι γονείς -πρώτη εγώ- έχουμε χάσει το μέτρο με όλον αυτό τον παραλογισμό, αλλά και τις γενικότερες αλλαγές που βιώνουμε.
Στις παρέες και στους online διαλόγους αναρωτιόμαστε τί μπορεί να γίνει και φτάνουμε να διερευνούμε σενάρια, από την απόλυτη παρεμβατικότητα στη σχολική ζωή μέχρι και αυτό του homeschooling.

Σαν να ξεχάσαμε που βρίσκεται η ισορροπία...
Σα να χάλασε η πυξίδα μας και δεν ξέρουμε πού είναι ο βορράς.

Τί χρειάζεται το σχολείο σήμερα;
Τί εφόδια χρειάζονται τα παιδιά μας;
Πόσα εφόδια είναι αρκετά εφόδια;

Δε θα θέλατε να βρείτε ένα σχολείο όπου να υπάρχει λίγη από αυτή τη χαμένη ισορροπία ώστε να μπορέσετε να δείτε για λίγο:  Πώς το κάνουν; Τί κάνουν;

Η ιστορία

Με πολλή χαρά σας ανακοινώνω ότι ένα από αυτά τα σχολεία -που καταφέρνουν να διαφυλάξουν την πολύτιμη ισορροπία- καθ' όλη τη διάρκεια της φετινής χρονιάς, θα ανοίξει τις πόρτες του για εμάς και θα μας φιλοξενήσει σε ένα τέτοιο ταξίδι.
Πρόκειται για τα εκπαιδευτήρια "Ο Πλάτων".

Πριν συνεχίσετε την ανάγνωση, και επειδή ήδη ακούω κάποιες φωνές να λένε, "πφφφ ιδιωτικό σημαίνει σχολείο μόνο για prestige και για φαντασμένους", αφήστε με να σημειώσω κάτι.
Γνωρίζω εξ'αρχής ότι σας προσκαλώ σε μια πρόταση σχολείου που για το μεγάλυτερο μερίδιο της ελληνικής κοινωνίας είναι εκτός συζήτησης. Επειδή έκανα τα μαθηματικά -που τα έχω και πρόσφατα- μπορώ να πω ότι και για εμένα είναι εκτός συζήτησης, ιδιαίτερα αν λαβουμε υπόψιν ότι τα παιδιά στην οικογένεια μας είναι 4!
ΑΛΛΑ!
Θέλω να ξέρω πώς είναι το σχολείο στα καλύτερά του, ειδικά για την εποχή μας, που τόσο διαφέρει από εκείνη που πήγαινα εγώ σχολείο.
Θέλω να ξέρω τί είναι ρεαλιστικό να ζητήσω από το δημόσιο σχολείο σήμερα και τί χρειάζεται πραγματικά το παιδί μου.

Έχω ήδη δει και μάθει πολλά πράγματα άξια καταγραφής στην μέχρι τώρα επαφή μου με το σχολείο αυτό και τους ανθρώπους του και θα χαρώ πολύ να έρθετε μαζί μας, σε αυτή την περιπλάνηση.
Μια μικρή πρώτη γεύση λοιπόν με το 1ο στοιχείο που χρειάζονται οι μαθητές σήμερα:

Σύνδεση με τον υπόλοιπο πλανήτη, την Παγκόσμια Κοινότητα.

Δεν φτάνει απλά να μάθουν μια ξένη γλώσσα.
Πρέπει να μπορούν να καταλάβουν τί υπάρχει έξω από αυτή την παράξενη χώρα μας.
Να φύγει επιτέλους η νέα γενιά από το κλισέ ότι "σαν εμάς τους Έλληνες δεν υπάρχει άλλος λαός".

Το σχολείο λοιπόν γιορτάζει ξεχωριστά την 26η Σεπτέμβρη, την Ευρωπαϊκή Ημέρα Γλωσσών, για αυτό το σημαντικό λόγο.
Έχει στόχο να δημιουργήσει πολίτες του κόσμου.
Όπως μας είπαν οι ίδιοι οι άνθρωποι του σχολείου:
"Θέλουμε να δημιουργήσουμε επιτυχημένους πολίτες της Ευρώπης και της Παγκόσμιας Κοινότητας, κρατώντας τις αξίες και τα ιδανικά της Ελλάδας".

Άρα στόχος νο1 για το σχολείο, είναι να βοηθήσει τους μαθητές του -από τον παιδικό σταθμό μέχρι το Λύκειο- να ενταχθούν και να κατανοήσουν αυτό το μεγάλο χωριό που έχει γίνει πια ο πλανήτης, μέσα από την εργασιακή κινητικότητα, τη διάχυση της πληροφορίας και της τριβής μεταξύ των λαών μέσα από το διαδίκτυο.
Αυτός είναι ο λόγος που το σχολείο έχει εντάξει στο πρόγραμμά του δίγλωσσα και τρίγλωσσα τμήματα, το Διεθνές Απολυτήριο (International Baccalaureate) και ένα σωρό άλλες δράσεις προς τον σκοπό αυτό.
Πώς γιορτάζεις όμως μαζί με τα παιδιά τον σκοπό αυτό σε μία μόνο μέρα; Δείτε!

Βαπτίζεις το προαύλιο σε πλανήτη & το χωρίζεις σε χώρες.

Ο χάρτης για την αυλή του σχολείου

Ξεκινάμε από τη Γαλλία!
Πινακίδες παντού για να να μην χαθούμε

Δίνεις στους μαθητές σου από ένα μπαλόνι για να ταξιδέψουν και έναν καμβά για να γράψουν την αγαπημένη τους λέξη.
Εμάς προφανώς είναι η "καραμέλα"!

Η δική μου μικρή ταξιδεύτρια με τις… καραμέλες της.

…και τους αφήνεις να ταξιδέψουν από χώρα σε χώρα, για να συναντήσουν ανθρώπους από τη χώρα αυτή, που θα γράψουν στη γλώσσα τους την αγαπημένη λεξούλα, που θα τους μάθουν να την προφέρουν, που θα τους μυήσουν σε παραδοσιακά παιχνίδια, που θα τους δείξουν φωτογραφίες της χώρας τους ή που απλά, θα μεταφέρουν χωρίς καθόλου λόγια στοιχεία του πολιτισμού τους μέσα από αυτό που είναι.

Οι άνθρωποι από τις άλλες χώρες ήταν όλοι γονείς των παιδιών και δεν χρειάστηκε τίποτε παραπάνω από μπαλόνια, μαρκαδόρους, χαμόγελο και καλή διάθεση.
Τί λέτε; Εύκολο;

Πάμε Ρωσία.

All things Russian

Εικόνες από τη χώρα

Μια από τις γωνιές, όπου το ταξίδι στον πλανήτη συνεχίζεται.
Ας μάθουμε και αγγλικά…


Και φυσικά στη Γαλλία γράφουμε με πινέλο!

Ισπανική σημαία
Ισπανικό επιτραπέζιο

Φτάσαμε μέχρι την Κίνα
Και να πώς γράφεται η καραμέλα στα κινεζικά!
…στη Σρι Λάνκα
Η παράξενη γραφή της Σρι Λάνκα

Disclaimer: Άρθρα-προτάσεις σαν αυτό, υποστηρίζονται από συνεργασία με εταιρείες των οποίων προϊόντα ή υπηρεσίες χρησιμοποιώ, αγαπώ και προτείνω έτσι και αλλιώς. 
Με τον τρόπο αυτό επισφραγίζεται η εμπιστοσύνη μου στις εταιρείες αυτές, αλλά και υποστηρίζεται ευγενικά η καλή πορεία αυτού του blog.

13 σχόλια:

  1. Τι όμορφη ιδέα! Πόσο θα ήθελα το παιδί μου να μάθει από μένα αλλά και το σχολείο του ότι όλοι είμαστε ένα! Δεν μπορώ άλλη διχόνοια! Εύχομαι όσοι καταφέρουν να πάνε σε αυτό το σχολείο να είναι ο "παράδεισος" για το δικό τους παιδί! Κάλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. …και μακάρι κάποια στιγμή να χαιρόμαστε έτσι και για τα δημόσια σχολεία Κάλη μου.

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα Μαριάννα μου! Όσον αφορά στα χάλια της παιδείας μας, δε φτάνει μία μέρα ολόκληρη να συζητάμε. Είναι λυπηρό που η στροφή στην ιδιωτική εκπαίδευση πλέον αποτελεί μονόδρομο και όχι επιλογή (σαφώς για όποιον έχει την οικονομική δυνατότητα να ανταπεξέλθει). Αν και υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις (καλά σχολεία, σχολεία χωρίς προβλήματα, καλοί εκπαιδευτικοί), η δημόσια εκπαίδευση έχει πληγεί ανεπανόρθωτα (θεωρώ) καθώς χρειάζεται αρκετά χρόνια να ορθοποδήσει ακόμη και αν γίνει μία ριζοσπαστική στροφή στα κακώς κείμενα, αφού οι αλλαγές (αν υπάρξουν) θα είναι για τα εγγόνια μας (μην πω δισέγγονα) και όχι για τα παιδιά μας. Πάντα υπάρχουν αξιόλογοι εκπαιδευτικοί, αλλά δεν είναι οι εκπαιδευτικοί πανάκεια για το εκπαιδευτικό σύστημα μίας χώρας. Τα προβλήματα είναι πάρα πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι σκέψεις μου ακριβώς. Επειδή όμως είμαστε πολλοί -πάρα πολλοί- που παραμένουμε στο δημόσιο, οφείλουμε να το παλέψουμε. Είτε μέσα από το σύλλογο γονέων, είτε μαζί με τους άλλους γονείς την τάξης μας ώστε να διευκολύνουμε το δάσκαλο. Δεν έχει νόημα για μένα να παραμένω άλλο στην απογοήτευση -το έκανα για πολύ καιρό. Όταν πχ έστειλα το πρώτο μου παιδί στο τοπικό νηπιαγωγείο το οποίο (τότε) είχε κριθεί ακατάλληλο από τη Νομαρχία, αλλά ο Δήμος το κρατούσε ως σχολικό κτίριο διότι υπήρχαν συμφέροντα. Τα καταφέραμε τότε οι γονείς και οι δάσκαλοι και το σχολείο μεταφέρθηκε και είδα ότι υπάρχει ελπίδα. Έστω ένα λιθαράκι...

      Διαγραφή
  3. Καλημέρα.
    Παρακολουθώ το blog σου εδώ και αρκετό καιρό, αλλά είναι η πρώτη φορά που σχολιάζω. Χάρηκα πολύ με το κείμενό σου γιατί με εκφράζει απόλυτα. Η κόρη μου ξεκίνησε φέτος νηπιαγωγείο στα εκπαιδευτήρια "Πλάτων" και προερχόμενη από ένα παιδικό σταθμό ο οποίος επικεντρωνόταν στη βιωματική μάθηση, θέλαμε να βρούμε ένα αντίστοιχο σχολείο. Στην αναζήτησή μας είδαμε αρκετά ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. Άλλα σχολεία μας άρεσαν περισσότερο και άλλα λιγότερο, φεύγοντας όμως από το συγκεκριμένο σχολείο μετά την πρώτη επίσκεψή μας, ήμουν σίγουρη ότι αυτό είναι το είδος του σχολείου που θέλω για το παιδί μου. Σήμερα, ένα μήνα σχεδόν μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, συνεχίζω να πιστεύω ότι έκανα μια πολύ καλή επιλογή!
    Έλλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μαριάννα μου μπορώ να καταλάβω ακριβώς το τι λες. Και αυτό γιατί πήγα και σε δημόσιο σχολείο και σε ιδιωτικό. Μπορώ να πω ότι και στο δημόσιο είχα πολύ καλούς καθηγητές αλλά στο ιδιωτικό είχα περισσότερους. Επίσης οι δραστηριότητες που σε κάνουν να μάθεις με πιο ευχάριστο τρόπο ήταν σαφέστατα αυτές που έκαναν τη διαφορά. Εδώ και καιρό προσπαθώ να βρω τον τρόπο να πάω τα παιδιά μου σε ένα καλύτερο σχολείο. Ελπίζω κάποτε όλα τα σχολεία της χώρας να καταφέρουν να γίνουν όπως ακριβώς το ονειρεύομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πολύ για την απάντησή σου Μαρία. Χαίρομαι που με καταλαβαίνεις ιδίως διότι είσαι στην εκπαίδευση. Σκοπός δεν είναι να ακυρώσουμε τα δημόσια σχολεία, αλλά να δούμε τί μπορεί να γίνει με την κατάσταση ως έχει. Ελπίζω και εγώ...

      Διαγραφή
  5. Μαριάννα μου σε διαβάζω καιρό αλλά δεν έχω σχολιάσει ποτέ. Όσο δίκιο κι αν έχεις, όσο και αν καταλαβαίνω τί λες, δυστυχώς για το μεγαλύτερο μέρος των αναγνωστών σου και των Ελλήνων γενικά, το ιδιωτικό σχολείο είναι εκτός συζήτησης...κι εκεί τελειώνει η κουβέντα χωρίς το ΑΛΛΑ που έβαλες παρακάτω. Δυστυχώς, όταν ζεις με έναν μισθό στο σπίτι, ή ακόμα χειρότερα με δύο μισθούς που ισοδυναμούν χρηματικά με έναν (κάτι που σημαίνει ότι λείπουν και οι δύο γονείς από το σπίτι όλη μέρα κυριολεκτικά για ψίχουλα), ή ακόμα χειρότερα άνεργος, ή ακόμα χειρότερα απλήρωτος, τότε το "Θέλω να ξέρω πώς είναι το σχολείο στα καλύτερά του, ειδικά για την εποχή μας, που τόσο διαφέρει από εκείνη που πήγαινα εγώ σχολείο. Θέλω να ξέρω τί είναι ρεαλιστικό να ζητήσω από το δημόσιο σχολείο σήμερα και τί χρειάζεται πραγματικά το παιδί μου." δεν έχεις την πολυτέλεια να το σκεφτείς καν, πόσο μάλλον να το παρέχεις στο παιδί σου. Δεν ξέρω από που θα μπορούσε να κόψει η μέση ελληνική οικογένεια για να το παρέχει αυτό στο παιδί της. Εκεί λοιπόν ψάχνεις να βρεις τρόπο να γίνεις μια γροθιά με τους άλλους γονείς του δημόσιου σχολείου, για να αντιμετωπίσετε μαζί τα προβλήματα. Τρόποι υπάρχουν, αρκεί να υπάρχει θέληση να αντιμετωπίσεις την κατάσταση. Σε αντίθεση με τα λεφτά, που αν δεν υπάρχουν όση θέληση κι αν έχω το παιδί μου δε θα πάει σε ιδιωτικό. Λείπουμε από το σπίτι μας για δουλειά - εμείς οι "τυχεροί" που δουλεύουμε και οι δυο - 11 ώρες την ημέρα, οι μισθοί μας και των δύο μαζί φτάνουν δε φτάνουν τα 1500 ευρώ στον καλύτερο μήνα. Εκτός κι αν φτάσουμε σε σημείο να δουλεύουμε 20 ώρες το 24 ωρο για ένα αξιοπρεπές άθροισμα μισθών και αφήσουμε τα παιδιά μας να τα μεγαλώνει η νταντά και το ιδιωτικό σχολείο, δε βρίσκω άλλο τρόπο να αυγατίσω το εισόδημά μας. Σημείωσε ότι και οι δύο είμαστε απόφοιτοι Πανεπιστημίου με μεταπτυχιακά, όχι ότι λέει κάτι αυτό, ΑΛΛΑ που λες κι εσύ. Οπότε, αν θες μπορείς να κάνεις ένα άλλο άρθρο για τους τρόπους που μπορούν να οργανωθούμε εμείς οι γονείς των δημοσίων σχολίων απέναντι στις ελλείψεις που αυτά έχουν. Με όλο το σεβασμό. Φιλικά, Ειρήνη Τ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο Ειρήνη. Χαίρομαι που έγραψες, που "γνωριζόμαστε" και που ανοίγει έτσι ένας διάλογος για το τί μπορεί να γίνει. Όπως τα γράφεις ακριβώς έχουν τα δεδομένα & -ακόμη πιο σημαντικό- όπως περιγράφεις ακριβώς είναι πλεον η διάθεση των περισσότερων γονέων: ψάχνουν να γίνουν μια γροθιά με τους άλλους γονείς για να δουν τί θα γίνει. Έχουν αρχίσει πια να έρχονται στις συγκεντρώσεις γονέων. Είναι μια αρχή.
      Το άρθρο που προτείνεις είναι απαραίτητο… Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ειδικό να το γράψω, αλλά ως γονείς πάντα μπορούμε να μιλάμε από την εμπειρία μας. Έχεις να καταθέσεις και εσύ συγκεκριμένες περιοχές προβληματικής προς συζήτηση; Το γράφω με πραγματικά ανοιχτή διάθεση διότι θα βοηθούσε πολύ. Χαίρε!

      Διαγραφή
  6. διάλεξες να αναφερθείς όχι σε ένα απλό ιδιωτικό σχολείο αλλά σε ένα ίσως από τα πιο ακριβά που θα μπορούσες. Γιατί; Μόνο αυτό θα μπορούσε να σε κάνει να μάθεις τί είναι ρεαλιστικό να ζητήσεις από το δημόσιο σχολείο για το παιδί σου; Ή τίθεται θέμα διαφήμισης-προώθησης;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Από τα πιο ακριβά; Δεν είναι αλήθεια αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Είμαι από αυτούς που θεωρούν τραγικό το εκπαιδευτικό σύστημα στην χώρα μας! Ζω ελπίζοντας να νομιμοποιηθεί και να εξελιχθεί το homeschoolingστην Ελλάδα.... Τα μαθηματικά δεν μου βγαίνουν ούτε εμένα ( με 5 παιδιά) αλλά.......... θα μπορούσα να κόψω από παντού για να πάνε τα παιδιά μου σε ένα ιδιωτικό έστω στα πρώτα τους χρόνια...να έχουν μια πιο ''σωστή'' εικόνα του τι εστί σχολείο..Βέβαια το σχολεία που αναφέρεις το θεωρούσα και εγώ από τα ακριβά ( επειδή από όσο ξέρω παρέχει και έξτρα δραστηριότητες πισίνες κλπ..) Ίσως δεν είναι από τα πιο προσβάσιμα σχολεία για ''τον λαό'' ( εκτός αν λόγω κρίσης έχουν αλλάξει πια τα δεδομένα) .Πάντως υπάρχουν και τα πιο φθηνά ιδιωτικά ...πιο άγνωστα...υπάρχουν τα Χριστιανικά σχολεία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη..που μπορεί κανείς να δοκιμάσει την τύχη του...για όσο αντέξει...Αξίζει τον κόπο εκεί που έχουμε φτάσει... Πέρα από τα λόγια σας εύχομαι να περάσετε όμορφα την χρονιά σας εκεί !!! Και αν και λυπάμαι που το λέω ..σίγουρα δεν θα υπάρχει σύγκριση με το δημόσιο σχολείο της γειτονιάς σας...
    υ.γ. ελπίζω να ανοίξει τις πόρτες του και για τα πιο μεγάλα παιδάκια σου ..γιατί είδα μόνο την μικρή στην φώτο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...