55/365

"Γιατί δεν μπορούμε να πετάξουμε μαμά;"
Υπάρχει παιδάκι που δεν έχει βασανιστεί από αυτό το ερώτημα;
Λες και η παιδική καρδιά θεωρεί το πέταγμα φυσικό και αυτονόητο.
Πώς εξηγείς με λογια απλά ότι υπάρχει αυτό το πράγμα που λέγεται βαρύτητα;
Ότι η βαρύτητα είναι το αντίθετο της Χάρης...
και ότι όσο αυξάνει κανείς σε Χάρη, τόσο πιο ικανός γίνεται στο να νικά τη βαρύτητα.

"Why can't we fly mommy?"
Is there any child that hasn't made that quastion?
It seems that young hearts consider flying as easy and natural.
How can you speak to children about such things as Gravity and Grace?
About one working contrary to the other
and about growning in Grace as the only way to overpower gravity.

62/365

Λεβάντα για να διώχνουμε μύγες και κουνούπια από το πρωινό καφεδάκι στο μπαλκόνι
και κεριά σιτρονέλλας για το βράδυ.

Lavender to repel flies and mosquitoes during our morning coffee in the balcony
and citron candles to repel them in the evening.

54/365

"Μαμά κοίτα! Μια μέλισσα!"
...και στοχάζεσαι πάνω σε όλα τα μικρά θαύματα που προσπερνάς
καθημερινά χωρίς να τα προσέξεις...
...πάνω στο δέος που ξανα-βιώνεις για τη φύση μέσα από τα μάτια των παιδιών...
Οπότε, πέφτει και η επόμενη ατάκα:
"Μαμά! Να την κλωτσήσω;"
...και ξανα-προσγειώνεσαι απότομα στο φθαρτό της ανθρώπινης (και μη) φύσης...
Η ώρα πέρασε, φεύγουμε μικρό μου!

"Mommy look! A bee"
...and spontaneously you start thinking of all the wonders you pass by every day...
...of the incredible awe for nature that is coming back from your childhood...
But there suddenly comes the next line:
"Mommy! Can i give it a kick?"
...and there you are crashing down again to the mortality of human (and not only) nature...
Lets go honey, time is up.

52/365

...ήταν τα πασχαλινά αυγουλάκια μας

...they had been our Easter eggs

51/362

Βάφοντας και ρίχνωντας πασχαλινά αυγά.

Painting and cracking easter eggs.

53/362

No wonder their father feels he's running a harem

50/365

...ήταν τα πασχαλινά μας κουλουράκια

...they had been our Easter cookies

49/365

Το καλό με τα πολλά παιδιά είναι ότι δεν χρειάζεται
να τα κάνεις όλα μόνος σου.
Έχεις πάντα πρόθυμα χέρια για βοήθεια.
"Μαμά θα μου διαβάσεις βιβλίο?"
"Θα στο διαβάσει η αδερφή σου αγάπη μου"
...και έτσι μπορείς πλέον ανενόχλητη να μαγειρέψεις, ενώ θηλάζεις και μιλάς στο τηλέφωνο -με το μυαλό στο πλυντήριο που θέλει άπλωμα-
χωρίς να πρέπει να διαβάζεις ΚΑΙ βιβλίο.
Μαγικό, έτσι?

The good thing about having many children is that you don't have to do everything yourself!
There is always someone around to help.
"Will you read me a book mummy?"
"Your sister will read for you sweetie"
And then you can go on cook dinner while breastfeeding and talking to the phone
(while of course trying to figure out when to manage the laundry)
with nooo trouble at all.
Magical ain't it?

48/365

...ήταν Κυριακή των Βαΐων!

...it was Sunday before Easter

47/365

Από το παράθυρο της σοφίτας φαίνεται κάτω ο δρόμος και μέρος της διπλανής αυλής.
Ο γείτονας που πηγαινοέρχεται(!), ένα ολόκληρο κοτέτσι (!), δέντρα που λικνίζονται με τον αέρα.
Με τόσο μπουσούλημα δεν θα μπορούσε να μην τα ανακαλύψει όλα αυτά.
(Πολύ λυπάμαι που δεν πρόλαβα φωτογραφικά και το "it moment" της ανακάλυψης)
Φυσικά λοιπόν, η βραδυνή ρουτίνα ύπνου περιλαμβάνει πια απαραιτήτως
και χρόνο για χάζεμα στο παραθυράκι.

From one of the attic windows one can see the road and part of the neighbors' yard.
The neighbor himself doing his chores(!), his coop(!), and trees dancing with the wind.
Crawling as he started he discovered it all.
(I am very sorry not to have captured the "it" moment of discovery)
As expected, our bed time routine now includes plenty of time for gazing through the window.