Και κάπως έτσι κλείνει ο Μάρτης με την εθνική μας γιορτή.
Καθώς έχει μπει και αυτή στο μικροσκόπιο της αμφισβήτησης για το αν έχει νόημα να συνεχιστεί ή όχι ο εορτασμός της ως είθισται, νιώσαμε την ανάγκη να τη ζήσουμε ...ίσως για τελευταία φορά;
Ποιός ξέρει;
Πάντως σίγουρα για πρώτη φορά της πιτσιρικαρίας, που παρακολούθησε αποσβολωμένη.
Κάναμε λοιπόν τους τουρίστες στην πόλη των Αθηνών.
Ξεκινήσαμε την ημέρα στην Αγία Είρήνη Αιόλου για εκκλησιασμό με τους υπέροχους ήχους της Ελληνικής Βυζαντινής Χορωδίας.
Διανύσαμε τους έρημους δρόμους της πόλης μέχρι που φτάσαμε στην παρέλαση.
Φυσικά και κάναμε πικ νικ κάτω από την ακρόπολη.
Φυσικά και κουβαλήσαμε ψάρι μαζί μας για το πικ νικ.
Fish & chips σε πουγκάκια όπως φαίνεται στη φωτό, με αυτή τη συνταγή.
Η ημέρα έκλεισε στο υπέροχο Μουσείο Ακροπόλεως με καφεδάκι στην καφετέρια, ακριβώς κάτω από τον Παρθενώνα (πόσο προνομιούχος λαός είμαστε;)
Φωτογραφίες όλες από το κινητό.
Ήταν μια από εκείνες τις φορές που παίρνω με κόπο τη δύσκολη απόφαση να μην κουβαλήσω μαζί τη σούπερ μηχανή & να μην έχω σούπερ φωτογραφίες, προκειμένου να κρατήσω το 100% της προσοχής μου για επικοινωνία με τα παιδιά.
Και άξιζε.
Η ημέρα ήταν όλη ένα μεγάλο σχολείο για εκείνα και παρόλη την κούραση, νιώθω ότι δεν μπορούσαμε να τους κάνουμε καλύτερο δώρο.
Είναι καταπληκτικό πόσο γεμάτος νιώθεις όταν έρχεσαι σε επαφή με τις ρίζες σου.
Πόσο όλα ξαναβρίσκουν το νόημά τους.
Η επιβεβαίωση ήρθε το βράδυ καθώς κλείναν τα ματάκια τους στο κρεββάτι και η τελευταία πρόταση της ημέρας ήταν "μαμά αυτή η μέρα ήταν τέλεια".
Η μέρα της Εθνικής μας γιορτής ήταν μια τέλεια μέρα λοιπόν: στόχος επετεύχθη!
