69/365

Κάθε φορά που θα πάμε στην παραλία ακούω την εξής φράση:
"Μαμά κοίτα! Βρήκα την αγαπημένη μου πετρούλα"
Χωρίς υπερβολή, μια αγαπημένη πετρούλα θα είναι πάντα εκεί στην παραλία
και θα μας περιμένει.
Την κοιτάμε με ενθουσιασμό, την αποθηκεύουμε με ευλάβεια και την μεταφέρουμε σπίτι
όπου ξεχνιέται μέχρι την ανακάλυψη της επόμενης αγαπημένης πετρούλας.
Πόσες αγαπημένες πετρούλες/κουκλίτσες/κορδελίτσες/χαντρούλες μπορούν να έχουν επιτέλους τα παιδιά; Πώς αντέχουν να ζούν με τόση ένταση;

Every time we go to the beach i witness the following:
"Mommy look! I found my favorite pebble!"
We then admire the pebble passionately, we save it with the out most care
and carry it back home.
No exaggerations made, there is always a favorite pebble waiting for us down the beach.
Someone just tell me, exactly ho many favorite pebbles/dolls/ribbons/dresses can a child have?
How do they bare living in such passion?

68/365

Γονίδιο ή επίκτητο το της τσακπινιάς ιδίωμα?
Η μία μου κόρη θα μπορούσε κάλλιστα να περάσει για αγόρι -από τα πιο ζωηρά μάλιστα-
ενώ η άλλη φοβάμαι ότι είναι μια εκολλαπτόμενη βουγιουκλάκη (οϊμέ!).
Το φοβερό είναι ότι τα δυο αυτά ετερόκλητα πλάσματα γεννήθηκαν κάτω από την ίδια στέγη,
στο ίδιο δωμάτιο, να διεκδικούν την ίδια αγκαλιά,
με την ελπίδα να λειανθούν κάποτε οι αιχμές των χαρακτήρων.
Μέχρι τότε οι αιχμές θα γραντζουνάνε αμφότερες τις εμπλεκόμενες,
μα και τους γονείς που κάνουν το λάθος να ανακατεύονται σε ξένες υποθέσεις.

Is it in the genes or is it environmentally acquired this girly attitude?
One daughter could easily pass for a boy and the other one is a wanna-be Grace Kelly.
Impressively though these two opposite poles are born under the same roof,
fighting for the same place in mommy's arms.
Hopefully the rough edges are to be softened in the end.
Until then there are going to be plenty of scratches for them and for the ignorant parents
trying to put their noses into other peoples affairs.

67/365

Ένα μανιτάρι στον κήπο μας, τόσο μικρό που ποτέ δεν θα είχα προσέξει από μόνη μου.
Για τα μάτια των παιδιών τα θαύματα του κόσμου δεν είναι μόνο επτά.

Mushroom from our garden.
So tiny i could have never noticed it myself.
In the eyes of children the worlds' wonders are not only seven.

66/365

Αντικείμενα πόθου μέχρι την ηλικία των 5 ή 6.
Κατόπιν πρέπει να επέρχεται ένα είδος μετάλλαξης στον τρόπο σκέψης μας για να μην ενθουσιαζόμαστε πια με αυτά τα υπέροχα πολύχρωμα πραγματάκια που φτάνουν μέχρι τα σύννεφα αν τα αφήσεις ελεύθερα.

Objects of desire for the ages up to 5 or 6.
After that there must be some sort of abnormality that reduces the human enthusiasm over something that is gorgeous, colorful and can make it to the clouds if set free.

65/365

Κόντρα στις προβλέψεις!

Against all odds!

64/365

Ελληνικός ή τούρκικος τελικά;

Is it Greek or is it Turkish coffee?

63/365

Η 62η

Για κάποιο λόγο η 62η φωτογραφία αποθηκεύθηκε μέσα στο Μάη, οπότε σας παραπέμπω εκεί για να τη δείτε.

For some reason the 62nd photo is being saved in May so i would redirect you there to see it.

61/362

Το πρώτο μας τσίμπημα κουνουπιού για τη φετινή χρονιά,
...και άλλη μια αφορμή για
θέμα συζήτησης και γκρίνιας που κράτησε όλη την ημέρα.
Είχαμε ξεχάσει ότι υπάρχουν και κουνούπια...

Our first mosquito sting
and a huge matter for nagging and talking all day.
Mosquitoes were such a forgotten topic.

60/365

Συχνά πυκνά θυμούνται ότι θέλουν ένα σκυλάκι σαν κι αυτό και με τρελαίνουν στα παρακάλια.
Τα επιχειρήματά μου?
Είναι βρώμικα, γεμάτα μικρόβια και καμιά φορά έντομα,
θέλουν συνέχεια φροντίδα με συνέπεια,
θέλουν γνώσεις εκπαίδευσης και...
τα ξεχνάς όλα όταν βλέπεις αυτά τα ματάκια!
Ποιόν κοροϊδεύω, δε μπορώ να πείσω ούτε εμένα.
Μάλλον είναι θέμα χρόνου να με λυγίσουν...


They keep begging me to take home one of these.
My arguments?
They are full of dirt, viruses and possibly insects.
They are so needy and must be taken care with consistency and
by someone that has some basic knowledge on pets.
And... they are ohhh so cute...!
Who am i kidding? I can't even persuade myself.
I am so afraid it's a matter of time until they crack me.

59/365

Είναι κάποια μέρη, που μόλις διαβαίνεις το κατώφλι τους
σε παίρνει ένας αέρας τόσο "αλλιώτικος"
που όλα μονομιάς ξεκαθαρίζουν μέσα σου και μοιάζει σαν να έγινες ξάφνου σοφός.
Ένα μυστικό καμπανάκι χτυπάει τότε, να σου υποδείξει όλα τα σημαντικά
και όμως τόσο ξεχασμένα, να σε βάλει πάλι μπροστά στην αλήθεια των πραγμάτων.
Έχετε ποτέ βρεθεί σε τέτοια μέρη?
Θέλετε να μοιραστείτε ποιά ήταν αυτά?

Some places have this "something" that makes them magic.
It might be that you come to sudden clarity and wisdom
and you feel like a bell is ringing inside you
as a reminiscent of something all so important yet forgotten.
Have you maybe ever been to such places?
Which were they?

58/365

Όταν κανείς έχει μικρά παιδιά,
είναι σχεδόν αυτονόητο ότι ακόμη κι αν ο κόσμος καίγεται,
πρέπει να είμαστε "βαρκούλες αρμενίζουν".
Θυμόσαστε άλλωστε την υπέροχη απεικόνιση αυτής της ιδέας στην ταινία La Vita E Bella.
Στον κόσμο μας λοιπόν, που αυτόν τον καιρό καίγεται...

Even if the world was collapsing,
having small children around means that you have to act as if nothing is wrong.
Or as we greeks say it: our boats are happily floating.
I assume you do remember this idea beautifully screen-played in the movie La Vita E Bella.
So... to our world collapsing.

57/365

56/365

To be, or not to be: that's the question
whether 'tis nobler in the mind to suffer
the slings and arrows of outrageous fortune
Or to take arms against a sea of troubles
and by opposing end them.

To die, to sleep, no more!
For in that sleep of death what dreams may come
when we have shuffled off that mortal coil.