Meteora

Καλή χρονιά σε όλους!
Ελπίζω να γεμίσατε καλά τις μπαταρίες από τις διακοπές που πέρασαν και να ήταν όλα όπως τα επιθυμούσατε. Εμείς είχαμε από τις πιο όμορφες διακοπές των τελευταίων χρόνων. Με πολλή ξεκούραση, ηρεμία, όμορφες συναντήσεις με την οικογένεια, ένα ταξιδάκι... ε, και λίγες αρρώστιες, όσο χρειαζόταν για να μην υπερβάλουμε με τις γιορτινές εξωστρέφειες.

Μοιάζουν βαρετά όπως τα γράφω, αλλά τους τελευταίους μήνες φαίνεται ότι και τα πιο ασήμαντα πράγματα ντύνονται μια γλύκα και μια χαρά που τα κάνει πολύ ξεχωριστά.
Το νιώθετε κι εσείς;
Οι μέρες πάνε κι έρχονται, γεμάτες τόσο πολύ, που νιώθουμε... μπουκωμένοι!

Η μικρή μας έφτασε στον 5ο μήνα. Διανύουμε το πρώτο τρυφερό 6μηνο της γνωριμίας. Όχι honeymoon, αλλά honey-semester. Συνειδητοποιώ ότι σε κάθε παιδί, αυτό είναι το εξάμηνο που χάνομαι από όλους, κλείνομαι σε βαθμό παρεξήγησης, και ο λόγος είναι αυτός.

Με ρουφάει τόσο η κάθε νέα ύπαρξη. 

Προσπαθώ να τη νιώσω, να την καταλάβω, ώστε να ξέρω από εδώ και στο εξής πώς θα επικοινωνώ μαζί της.

Ηρεμεί καλύτερα με κόσμο, ή θέλει ησυχία;

Η πολυκοσμία της αρέσει ή την αγχώνει;

Έχει ανάγκη από πολύ φαγητό; Να τη θηλάζω συχνά; Ή χρειάζεται πιο λιτό πρόγραμμα φαγητού διότι δεν μπορεί να χωνέψει;

Χρειάζεται κούνημα για να κοιμηθεί ή μπορεί να ησυχάσει μόνη της στην κούνια με ένα απαλό τραγουδάκι;

Και να μην αναλύσω τη δυναμική με την υπόλοιπη συμμωρία που αλλάζει ριζικά.
Είναι περίοδος κλεισίματος και περίσκεψης.
 Και δεν είναι αποτέλεσμα σκέψης και επιλογής όλο αυτό. Απλά συμβαίνει.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, θα σας καλωσορίσω στα Μετέωρα.

Για όσους είχατε διαβάσει αυτό το άρθρο του κ.Μαμαλάκη, σχετικά με το πού θα περνούσατε το τέλος του κόσμου, θα καταλάβετε ότι αυτό το φωτογραφικό αφιέρωμα είναι η δική μου απάντηση. Παραμένω πάντα απίστευτα γοητευμένη και γεμάτη δέος από τον ορθόδοξο τρόπο σκέψης και ιδίως τον ορθόδοξο μοναχισμό ώς απόλυτη έκφρασή του.

Μέρος ξωτικό, μόνο μοναστήρια και ασκηταριά όπου κι αν κοιτάξεις.
Μοναχοί και μοναχές απόκοσμοι, λες και φυλάνε στους βράχους μυστικά επτασφράγιστα από βάθη αιώνων φυλαγμένα. Ακόμη και να μιλήσουν για αυτά δεν τους καταλαβαίνουμε, η καρδιά μας δεν είναι αρκετά καθαρή για να συλλάβουμε το βάθος των απλών λόγων και έτσι προσπερνάμε.
Θέλω πολύ καιρό τώρα να φωτογραφίσω το μέρος αυτό, αλλά είναι τόσο λίγη η φωτογραφία για να αποτυπώσει την ομορφιά αυτού του τόπου και κάθε φορά αποθαρύνομαι.
Πώς να συλλάβει ο φακός το υπερβατικό και το άρρητο;

Σας αφήνω με τις ολίγιστες εικόνες και λίγα τελευταία λόγια κλεψιμέικα που διάβασα τελευταία και με άγγιξαν:

"Περιφρουρούμε ολόκληρο τον κόσμο, περιφρουρώντας την ατμόσφαιρα του παραδείσου μέσα μας. 
Εκείνος που έχει μέσα του τη Βασιλεία του Θεού, θα τη μεταδώσει ανεπαίσθητα και στους άλλους. 
Όλα τα πράγματα εδώ σ’ αυτό τον κόσμο, κάθε καλό και κάθε κακό, προέρχονται απ’ τους λογισμούς μας. Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας. 
Εάν είναι ήσυχοι, πράοι και απλοί, η ζωή μας θα είναι ίδια, και θα έχουμε ειρήνη μέσα μας˙ ειρήνη που θα εκπέμπεται έσωθεν και θα επηρεάζει τα πάντα γύρω μας — τους ανθρώπους, τα ζώα, ακόμα και τα φυτά. 
Τέτοιος είναι ο «μηχανισμός των λογισμών», που παράγει λογισμούς δια των οποίων επηρεάζουμε όλους τους άλλους ανθρώπους."
γερ.Θαδδαίος