19.4.13

Weekly Moodboard 16 (About Gifts)

Έχετε δει αυτές τις τέλειες φωτογραφίσεις που γίνονται στο εξωτερικό;
Που οι φωτογραφίες δείχνουν σαν πίνακες ζωγραφικής;
Που τα πρόσωπα είναι πραγματικά τραβηγμένα την καλύτερη στιγμή τους;
Που θες να τις τυπώσεις και να τις κρεμάσεις στον τοίχο και ας είναι άγνωστα τα μωράκια;
Προσπαθώ κάτι σαν 5 χρόνια να πετύχω τέτοιο αποτέλεσμα και νομίζω ότι είμαι πια πολύ κοντά.
Μου το γράψατε εσείς σε αυτή την ανάρτηση και κόντεψα να λιποθυμήσω από χαρά.

Η ανταπόκρισή σας ήταν απίστευτο δώρο και σας ευχαριστώ πολύ.
Η εβδομάδα που πέρασε ήταν βυθισμένη σε αυτή τη χαρά.


Όταν γεννήθηκε η πρώτη μου κόρη ήθελα τόοοοσο να έχω τέτοιες φωτογραφίες της. Πάντα έπρηζα με τις ώρες τις φίλες μου, "δείτε εδώ" και "δείτε εκεί", "βρήκα μια τέλεια φωτογράφο που... ναί πάλι στο εξωτερικό είναι". (Οι συστηματικές αυτές παρενοχλήσεις - δυστυχώς- συνεχίζονται ακάθεκτα - κάθε φορά που "συναντώ" αυτό το τέλειο φωτογραφικό αποτέλεσμα!) Με τη γέννηση της δεύτερης κόρης ο καλός μου, μου έκανε δώρο την πρώτη dslr, αλλά και πάλι δεν έφτανα στο στόχο. Photoshop, tutorials, online workshops, πάλη, ξενύχτι μιας και ο χρόνος ήταν πάντα λιγοστός, ανάμεσα σε θηλασμούς και πιτσιρικο-φροντίδα.
Φαντάζεστε γκρίνια κάθε φορά. Δεν έχω χρόνο/ εξοπλισμό/ γκατζετάκια/ ησυχία, ο κατάλογος goes on 'n on.

Και φτάνουμε στο μεγαλύτερο δώρο. Ένα φίλο από εκείνους πιστεύουν απόλυτα σε σένα ακόμη κι αν βρίσκεσαι στον πάτο του πηγαδιού. Πάντα το πιο σπουδαίο δώρο είναι οι φίλοι. Ο Γιάννης λοιπόν, είναι ένας εξαιρετικά χαρισματικός videographer που πριν λίγες μέρες μου χάρισε τη συνεργασία του για τις επόμενες δουλειές που θα αναλαμβάνουμε στο εξής. Όσοι επιλέξετε να συνεργαστούμε για κάποιο μυστήριό σας θα τον γνωρίσετε κι από κοντά. Ένα ελάχιστο δείγμα της δουλειάς του μπορείτε να δείτε εδω.

 Εκτός από αυτό όμως, μου εμπιστεύτηκε μια φωτογραφική μηχανή, που ούτε στα όνειρά μου δεν φανταζόμουν ότι θα άγγιζα.
Κι άλλο δώρο. Το αποτέλεσμα είναι μαγικό.
Κοιμάμαι και ξυπνάω με ιδέες για φωτογραφίσεις.
Παίζω με τα παιδιά πίσω από έναν τεράααστιο φακό που τους τρελαίνει κυνηγούν να πιάσουν  (μη φρικάρεις Γιάννη, όλα καλά).
Συνειδητοποιώ ότι τελικά τα εργαλεία όντως κάνουν τον μάστορα, μα το σπουδαιότερο...
...είμαι επιτέλους ερωτευμένη με το αποτέλεσμα!










*******************
Τα Moodboards του 2013 είναι έμπνευση της Lyriel από το Biscoto. 

Μήπως θέλεις να μπεις κι εσύ στην παρέα; Για ρίξε μια ματιά εδώ 
Τα ιστολόγια που συμμετέχουν μέχρι στιγμής είναι : 





Every day happy home        


18.4.13

Weekly Moodboard 15 (Ballet)


Η προηγούμενη εβδομάδα είχε παράσταση μπαλέτου.
Πρώτη φορά σε σκηνή.
Δεν ήταν υποχρεωτική παράσταση.
Στα πλαίσια μιας άλλης εκδήλωσης, όσα μικρά ήθελαν, θα παρουσίαζαν το κατιτίς τους.
Τις ρώτησα αν ήθελαν να πάρουν μέρος και ήθελαν πολύ.


Αποδείχθηκε πολύ κουραστική εβδομάδα.
Λαχανιασμένη πηγαινο-έφερνα ένα μωρό και ένα επαναστατημένο δίχρονο κάθε μέρα στις πρόβες, σιχτιρίζοντας κάθε φορά που αργούσαμε, την υπερβολική αισιοδοξία μου που πίστευα ότι θα τα καταφέρναμε.
Ο καλός μου, όταν του δήλωσα ότι τα κορίτσια θα συμμετείχαν, με κοίταξε απορημένος και ψέλλισε κάτι σαν "...μα νόμιζα ότι έχουμε ήδη πολύ φορτωμένο πρόγραμμα...".
Το ίδιο απορημένος συνέχισε να με κοιτάζει όλη την εβδομάδα...

Ώσπου η μέρα της παράστασης έφτασε και πήγα να τις πάρω νωρίτερα από το σχολείο για να προλάβουν να ξεκουραστούν. Τουλάχιστον τη μέρα της παράστασης θα τα είχα όλα στην εντέλεια. Πολύ αυστηρό πρόγραμμα. Όλα υπό έλεγχο, όσο έλεγχο μπορείς να έχεις σε αυτές τις ηλικίες.
Μου την είχαν όμως κιόλας κάνει...

"Καλέσαμε τη δασκάλα μας στην παράσταση. Μπορείς να της πεις την ώρα και πώς θα έρθει;"
Η δασκάλα τους είναι ένα γλυκύτατο νέο πλάσμα... λιγάκι σαν ξωτικό.
Πρόσφατα διορισμένη. Η λάμψη στα μάτια της ακόμη εκεί. Λατρεύει τα παιδιά.
Έχει καλοσύνη και ευγένεια χωρίς νερόβραστες υπερβολές.
Σε κοιτά και σε βλέπει.
Τις ανέλαβε πρώτη τους χρονιά στο σχολείο με όλη την παραξενιά και την άρνηση που κουβαλούσαν (συν τα έξτρα μπόνους από την άφιξη του νέου μωρού) και τις βοήθησε να προσαρμοστούν.
Όπως κάθε δασκάλα, ξέρει όλα τα "άπλυτά" μας διότι της τα λένε τα κορίτσια που την εμπιστεύονται. Όπως φαντάζεστε την ντρέπομαι απίστευτα. Ούτε να το σκεφτώ ότι σε μια τόσο δύσκολη μέρα θα ήταν τριγύρω.

Μόλις άκουσα τη φράση-κεραυνό-εν-αιθρία σοκαρίστηκα, αλλά θεώρησα ότι αποκλείεται να έρθει -ήμουν σε άρνηση προφανώς. Της το τόνισα κιόλας με περισσή αβρότητα "Μη σας τρέχουμε, τώρα. Μην πιεστείτε καθόλου."
Ήρθε!

Από το σπίτι ξεκινήσαμε καθυστερημένοι.
Τη συναντήσαμε τυχαία στο δρόμο και φτάσαμε μαζί.
Ήθελα να χωθώ κάτω από κάποιο πλακάκι.
Με τον καλό μου είμασταν ήδη βουβοί, τώρα απογίναμε.
Πρώτη παράσταση των κοριτσιών. Ακόμη δεν το είχαμε χωνέψει και εκείνες είχανε ήδη τη δική τους επίτιμη προσκεκλημένη.
Την πήραν από το χέρι και προχώρησαν μαζί όλο αισιοδοξία. Ήθελα να κλάψω.

Δεν ήξερα τί πρώτο μου έφταιγε.
Η υπερβολική ανεξαρτησία τους;
Που μεγάλωσαν τόσο και "έφυγαν μπροστά";
Που ήθελα να το ζήσω όλο αυτό μόνη μαζί τους;
Όλα μου φαίνονταν μαύρα.

Καθήσαμε. Η παράσταση άρχισε και το δικό τους κομμάτι αργούσε λίγο ακόμη.
Πήρα την καινούρια, δανεική, σούπερ, ντούπερ μηχανή μου και αφοσιώθηκα να σκαλίζω τις ρυθμίσεις.
Έτσι κι αλλιώς ήμουν αχρείαστη. Οι δυο τσούπρες είχαν βεντουζώσει στη δασκάλα.
Άρχισα να κοιτώ μέσα από το κλείστρο τί κάδρα θα τραβήξω...
...με μαγικό τρόπο πήρα απόσταση από όλα..
Ήταν τόσο ανακουφιστικό!
Είδα τις τσούπρες να χαμογελάνε μέχρι τα αυτιά.
Ήταν ευτυχισμένες.
Αυτό δεν ήθελα; Γι'αυτό δεν έτρεχα όλη την εβδομάδα;
Τις είδα περήφανες.
Ό,τι είχε γίνει ως τώρα θα σημειωνόταν σαν μια μεγάλη επιτυχία στην ιστορία τους, ακόμη και αν στην παράσταση παραπατούσαν και έπεφταν. Η λατρεμένη δασκάλα ήταν εκεί, ολόδική τους.
Κι εκείνη... αχ εκείνη. Σαν καλή νεράιδα. Αποδείχθηκε ότι ήταν χρόνια μπαλαρίνα. Επαγγελματίας. Ήξερε τί να τους πει, πώς να τους μιλήσει. Είχε βρεθεί στη θέση τους και μπορουσε να τις στηρίξει όπως εγώ δεν θα καταφερνα μάλλον ποτέ. Η ηρεμία και η χαρά τους γαλήνεψε σιγά σιγά και εμένα. Η παράσταση τελείωσε. Όλα είχαν βρει τη θέση τους. Όλος ο κόπος των προηγούμενων ημερών δικαιώθηκε. Χαμόγελα πολλά όλη νύχτα. Πόσο ευγνωμονούσα πια τη δασκάλα που ήρθε. Τους χάρισε μια ανάμνηση γλυκιά που θα έπαιρναν μαζί τους για πάντα, κι ας μην πρωταγωνιστούσα μαζί τους και σε αυτή...
Ίσως είναι καιρός να συνηθίζω.

"Ει το φέρον σε φέρει, φέρε και φέρου.
Ει δε αγανακτείς, και σαυτόν λυπείς, και το φέρον σε φέρει".
Αγ.Γρηγόριος Θεολόγος
(Σε ελεύθερη απόδοση: Όταν οι περιστάσεις σε αναγκάζουν να πας προς μια κατεύθυνση, πήγαινε χωρίς αντίσταση-αγανάκτηση προς εκείνη την κατεύθυνση διότι αν -πηγαίνοντας- αγανακτείς, και τον εαυτό σου θα στενοχωρείς και οι περιστάσεις- έτσι κι αλλιώς- θα σε πάνε εκεί που είναι να σε οδηγήσουν.)

...ή αλλιώς, υπ-ακοή.
Η ικανότητα να ακούς κάτω και πέρα από τη φασαρία του μυαλού σου τη γλυκιά μελωδία που ενορχηστρώνει το χέρι του Θεού για σένα... ή εδώ, για τα παιδιά σου.



*******************
Τα Moodboards του 2013 είναι έμπνευση της Lyriel από το Biscoto. 

Μήπως θέλεις να μπεις κι εσύ στην παρέα; Για ρίξε μια ματιά εδώ.  
Τα ιστολόγια που συμμετέχουν μέχρι στιγμής είναι :
Every day happy home        

12.4.13

Baby photoshoot


Αυτή η ανάρτηση θα είναι μια ωδή στα καινούρια ξεκινήματα.

Μια νέα μανούλα, η Αγαθή, μας χάρισε λίγες ώρες με το μωρό της, ώστε να κάνουμε φωτογράφιση χρησιμοποιώντας τα πρώτα αξεσουάρ από το καινούριο μαγαζάκι της Έλενας στο etsy που αύριο έχει εγκαίνια.

Επίσης, είναι η πρώτη επίσημη φωτογράφιση που μου επιτρέπεται να δημοσιοποιήσω εδώ στο μπλογκ και είμαι πολύ χαρούμενη και ευγνώμων για αυτό.

Αγάθη, το γράφω εδώ για να αποφύγουμε την αμηχανία που έχουν οι εκ βάθους εξομολογήσεις όταν γίνονται τετ-α-τετ :)
Πολύ σε ευχαριστώ, για όλα! 
Ήσουν μια υπέροχη, υπομονετική οικοδέσποινα, και χάρη σε αυτό πήγαν όλα τόσο καλά.
Δεν είναι τυχαίο που αυτό το μωρό είναι τόοοσο γλυκό!







5.4.13

Weekly Moodboard 14 (Etsy)

Αυτές τις μέρες έχει πάρει τα μυαλά μου το Etsy.
Το παρακολουθώ εδώ και χρόνια με πολύ θαυμασμό, αλλά πάντα από απόσταση...
...μέχρι που αποφάσισα να συμμετάσχω πιο ενεργά, όπως πολλοί φίλοι από Ελλάδα κάνουν τελευταία.


Είναι εκπληκτική η κοινότητα των etsy-iers και μου αρέσει πολύ που είναι ξεκάθαρα έντονο πια το ελληνικό στοιχείο. Τόσες επιλογές για όμορφα χειροποίητα πραγματάκια, αλλά και άφθονη υποστήριξη για να στήσει κάποιος από το μηδέν το δικό του χώρο με όσα μερακλήδικα φτιάχνει.

Αν σας έχει πιάσει όπως και εμένα τάση καλλωπισμού του σπιτιού και ψάχνετε κάτι όμορφο για τον τοίχο σας, ή αν είδατε σε αυτό τον ιστότοπο κάποια εικόνα που ταιριάζει στο χώρο σας μπορείτε να τη βρείτε πλέον εδώ.

Κατά τα λοιπά, η εβδομάδα μας ήταν ποοοολύ κουραστική, 
χωρίς όμως να λείπουν και στιγμές ανάπαυλας:



Ή στιγμές απίστευτης έμπνευσης, όπως ήταν η φωτογράφιση ενός γλυκύτατου νεογέννητου πλάσματος που ήμουν πολύ τυχερή να κάνω και έρχεται στα προσεχώς της επόμενης εβδομάδας.



*******************
Τα Moodboards του 2013 είναι έμπνευση της Lyriel από το Biscoto. 
Μήπως θέλεις να μπεις κι εσύ στην παρέα; Για ρίξε μια ματιά εδώ.  
Τα ιστολόγια που συμμετέχουν μέχρι στιγμής είναι :
Every day happy home        



2.4.13

Ψηφιακές Γειτονιές

Follow my blog with Bloglovin
Στις 20 Απριλίου πραγματοποιείται το πρώτο συνέδριο για για γονείς Bloggers με τίτλο Ψηφιακές Γειτονιές
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό ότι γίναμε τόσοι πολλοί οι "γονείς bloggers" που διοργανώνεται ολόκληρο συνέδριο για χάρη μας! Δε σας λέω πόση χαρά έχω που θα βρεθούμε και πόση ανυπομονησία μαζί, μιας και είναι η πρώτη φορά που θα σας γνωρίσω από κοντά όλες εσάς τις γνωστές-άγνωστες ψηφιακές φιλενάδες.

Οι διοργανωτές το λοιπόν, ζήτησαν από όσους πρόκειται να συμμετέχουν, να στείλουν μια φωτογραφία του χώρου από όπου blogg-άρουν και το πρώτο πράγμα που ήρθε στο μυαλό μου να στείλω -χωρίς πολλή πολλή σκέψη- είναι αυτό:


Η αλήθεια βέβαια να λέγεται, ότι δεν πρόκειται για τις πραγματικές συνθήκες εργασίας μου στον υπολογιστή, μιας και όλες σχεδόν τις αναρτήσεις τις γράφω στην απολαυστική σιγή της νυχτιάς.
 Είναι όμως μια καλή απεικόνιση του ρυθμού στον οποίο χορεύει το σπίτι αυτόν τον καιρό.
Το κέντρο επιχειρήσεων (βλέπε γραφείο) είναι τώρα στο υπνοδωμάτιο (μιας και το μετακομίζουμε συχνά-πυκνά) μαζί με την κούνια του μωρού για να πετυχαίνουμε με ένα σμπάρο δυο τριγώνια. Κοιμάσαι ή εργάζεσαι και το μωρό ξυπνάει; Μη ταραζέσθω ημών η καρδία! Το παίρνεις αγκαλιά και θηλάζεις ενώ ταυτόχρονα συνεχίζεις ύπνο ή εργασία.

Το μωρό τοιουτοτρόπως αυτοκολλητάκι, κολλημένο πάνω μου.
Η υπόλοιπη συμμωρία σε συνασπισμό να παίζει κάτι που σχεδόν πάντα περιλαμβάνει φασαρία.
Το σπίτι μας, μια ζεστή αγκαλιά που με κόπο καταφέραμε να "συναρμολογήσουμε" και απολαμβάνουμε εδώ και 2.5 σχεδόν χρόνια.
Και εγώ... με φορμίτσα εργασίας (δεν είναι πυτζάμα, όπως σχολίασε η αδερφή μου) να προσπαθώ να κρατήσω τη ζεν ηρεμία, ώστε να προλάβει να τελειώσει καμιά δουλίτσα ακόμη πριν τα πιτσιρίκια με παρασύρουν για άλλη μια φορά στο παιχνίδι τους.

Αν λοιπόν στο συνέδριο δείτε μια μαμά με ένα μωρό αυτοκόλλητο πάνω της και το μυαλό λίγο lost, θα ξέρετε ποιά είναι και πόσο χαίρεται που σας γνωρίζει!

Ψηφιακές Γειτονιές


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...