365 days of bliss: Ιουνίου 2013

27.6.13

New Look & a Logo

Ήταν καιρός για καλοκαιρινή ανανέωση.

Τίποτε σπουδαίο. Καινούριο λογότυπο.

Το ήθελα πααάρα πολύ καιρό, αλλά το είχα κατατάξει στην κατηγορία "πολυτέλεια".

Μετά ήρθε η ώρα να παραδώσω κάποιες δουλειές και μου την έδινε που το περιτύλιγμα δεν ήταν σούπερ.

Λίγες μέρες αργότερα, αυτό το άρθρο με έκανε να πρασινίσω από ζήλεια, μιας και είχα κατά νου να φτιάξω ένα λογότυπο παρόμοιο με εκείνο, στρογγυλό.

Αυτό που δεν είχα σκεφτεί ποτέ, ήταν να απευθυνθώ στο etsy.com και εκεί το άρθρο φάνηκε σωτήριο.

Να σας πω ότι απλά δεν έχω λόγια και ότι η κοινότητα των etsiers για αλλη μια φορά με αφήνει με τις καλύτερες εντυπώσεις.

Η επιλογή έγινε πολύ βιαστικά και παρορμητικά με μόνο κριτήριο κυριολεκτικά το τί "μου γυάλισε". Μια κοπέλα από Αγγλία, την Joanne Hewitt από το Aquarius Logos. Αποδείχθηκε παραπάνω από εξαιρετική.

Ιδού το αποτέλεσμα:

Ήταν ποοοολύ πιο δύσκολο από όσο φανταζόμουν.

H κοπέλα έκανε ά-π-ε-ι-ρ-α προσχέδια μέχρι να βγει αυτό το αποτέλεσμα.

Ήταν εκεί για την ψυχολογική υποστήριξη της φρίκης του "ξέρω-τί-θέλω-αλλά-δεν-ξέρω-πώς-να-στο-περιγράψω", όπως και εκείνης του "δεν-αντέχω-άλλο-να-το-ψειρίζω-στείλε-ότι-να'ναι" και τελικά δεν έστειλε ότι να'ναι.

Το αποτέλεσμα το έχω λατρέψει! Ελπίζω και εσείς.

Στο εξής θα το βλέπετε στις φωτογραφίες εδώ στο μπλογκ, στο header, αλλά και σε ότι φεύγει από το "σκοτεινό δωμάτιο" του bliss, όπως αυτό το μυστήριο που ετοιμάζεται προς παράδοση:

(Αλήθεια, ποιά εκδοχή προτιμάτε;)

Εκτός από το λογότυπο όμως, ο αέρας ανανέωσης συνεχίζεται εδώ στο bliss και σε λίγο θα δείτε και άλλες αλλαγές που δεν κρατιέμαι να σας τις δείξω. Προς το παρόν ανυπομονώ να κρατήσω στα χέρια μου την ξύλινη, vintage σφραγίδα του λογότυπου -ξέρετε, εκείνη που μοιάζει με των υπουργείων- και να τη βουτήξω στο μελάνι. Ίσως μάλιστα και να σφραγίσω κάτι επιδεικτικά μπροστά στη μαμά μου που πάντα με ονειρευόταν δημόσια υπάλληλο, μήπως και της φύγει ο καημός.

Stay tuned!

21.6.13

Weekly Moodboard 24: Missing paradise

Ημερολόγιο καταστρώματος.

Πρώτη εβδομάδα σχολικών διακοπών και αρμενίζουμε σε μια τρικυμιώδη θάλασσα χαοτικού προγράμματος, καλοκαιρινών ιώσεων και αδυσώπητης γκρίνιας.

Αν η τρικυμία συνεχίσει, είναι αμφίβολο ότι θα τα καταφέρουμε ως το Σπτέμβρη.

Μόνη παρηγοριά οι αναμνήσεις χαμένων παραδείσων που αφήσαμε κάποτε πίσω.

Οι πάλαι ποτέ ξάστεροι ουρανοί σε ανέμελα, γαλήνια λιμανάκια.

Οι φιλόξενες παραλίες, σαν άδειο σκηνικό ταινίας που μπορείς μόνος σου, άπληστα να απολαύσεις

...αναπαυόμενος φιλοσοφώντας παρέα με ανθρώπους λατρεμένους...

...το γαλάζιο που ψυχές γαληνεύει...

....το γλυκό φως που ακόμη και τη σκουριά ομορφαίνει...

Το παραπάνω κείμενο, μπορεί να είναι, αλλά μπορεί και να μην είναι συμβολικό.
Οι φωτογραφίες πάντως είναι όλες από τη Θάσο, όπου μπορεί να βρέθηκα στην πραγματικότητα πριν λίγο καιρό, καθ'οδόν για μια φωτογράφιση στις Σέρρες... ή μπορεί και να μην είναι, αλλά να έγιναν όλα στην φαντασία μου. Είναι δύσκολο πια να πω.

Οι εικόνες αυτές πάντως είναι το νοερό μου καταφύγιο αυτές τις μέρες, μαζί με τα λόγια του γέροντα Σωφρονίου:

"Ο Θεός εγκαταλείπει τον άνθρωπο;... Είναι δυνατό αυτό;...

Κι εν τούτοις στη θέση του βιώματος της εγγύτητας του Θεού έρχεται στην ψυχή το αίσθημα πώς Εκείνος είναι απείρως, απροσίτως μακριά, πέρα από τους αστρικούς κόσμους κι όλες οι επικλήσεις προς Αυτόν χάνονται αβοήθητες στο αχανές του κοσμικού διαστήματος. H ψυχή εντείνει εσωτερικά την κραυγή της προς Αυτόν, αλλά δεν βλέπει ακόμα ούτε βοήθεια ΟΥΤΕ προσοχή. Όλα τότε γίνονται φορτικά.

Όλα κατορθώνονται με δυσανάλογα μεγάλο κόπο. H ζωή γεμίζει από μόχθους κι αναδεύει μέσα στον άνθρωπο το αίσθημα πώς βαραίνει πάνω του η κατάρα και η οργή του Θεού.

Όταν όμως περάσουν αυτές οι δοκιμασίες, τότε θα δει πώς η θαυμαστή πρόνοια του Θεού τον φύλαγε προσεκτικά σ' όλες τις πτυχές της ζωής του.

Χιλιόχρονη πείρα, πού παραδίνεται από γενιά σε γενιά, λέει πώς, όταν ο Θεός δει την πίστη της ψυχής του αγωνιστή γι' Αυτόν, όπως είδε την πίστη του Ιώβ, τότε τον οδηγεί σε αβύσσους και ύψη πού είναι απρόσιτα σ' άλλους.

Όσο πληρέστερη και ισχυρότερη είναι η πίστη και η εμπιστοσύνη του ανθρώπου στο Θεό, τόσο μεγαλύτερο θα είναι και το μέτρο της δοκιμασίας και η πληρότητα της πείρας, πού μπορεί να φτάσει σε μεγάλο βαθμό.

Τότε γίνεται ολοφάνερο πώς έφτασε στα όρια, πού δεν μπορεί να ξεπεράσει ο άνθρωπος"

Μέχρι τότε, κολλημένοι κάπου μεταξύ Αναλήψεως και Πεντηκοστής μένουμε να παίζουμε με τις σκιές.

*******************
Τα Moodboards του 2013 είναι έμπνευση της Lyriel από το Biscoto.

Μήπως θέλεις να μπεις κι εσύ στην παρέα; Για ρίξε μια ματιά εδώ.

Τα ιστολόγια που συμμετέχουν μέχρι στιγμής είναι :

myStickland

Every day happy home

Annoula's and Erato's mom

14.6.13

Weekly Moodboard 23: Το σχολείο έκλεισε! Ζήτω το σχολείο!

...έκλεισε με την καθιερωμένη γιορτή και την επίσης καθιερωμένη σχολική φωτογράφιση.

Οι δασκάλες μας λοιπόν, που όπως έγραψα και αλλού, είναι γεμάτες ζωή και διάθεση να κάνουν το κάτιτί παραπάνω σκέφτηκαν να συνδυάσουν αυτά τα δυο ώστε να βγει κάτι πιο μερακλήδικο.

Ας τα πάρω όμως από την αρχή.

Όλα ξεκίνησαν όταν συζητήθηκε η ιδέα να κάνουμε μαζί την σχολική φωτογράφιση.

Ο ενθουσιασμός μου απογειώθηκε. Εννοείται ότι δεν θα βγάζαμε τις κλασικές στημένες φωτογραφίες με τα σφιγμένα χαμόγελα. Σκοπός ήταν οι γονείς να πάρουν φωτογραφίες που να αξίζουν να στολίσουν τοίχους, να γίνουν κάδρα, ή καμβάδες σαν έργα τέχνης. Άρχισα να σκέφτομαι θεματική φωτογράφιση στην αυλή, με θέμα όπως το πικ-νικ, ή το flower vendor, μιας και η περιοχή μας είναι χαρακτηριστική για αυτά τα δύο. Με το νου μου μετέφερα νοερά στο σχολείο υλικά, λουλούδια, βάζα και ένα σωρό τζιμπράγκαλα, τα έστηνα και αγωνιούσα για το αποτέλεσμα, μιας και το σχολικό μας κτίριο είναι (για να το πω λιτά) άθλιο και αυτό ήταν κάτι που δεν μπορούσε εύκολα να κρυφτεί από τις φωτογραφίες.

Μέχρι που οι δασκάλες έδωσαν τη λύση:

Η φωτογράφιση θα γινόταν στην παραλία. Στο μέρος που θα λάμβανε χώρα η γιορτή, την ώρα της πρόβας.

Το θέμα της φωτογράφισης ήρθε από μόνο του και με χτύπησε στο κεφάλι: γαλλική ριβιέρα :)

Τέρμα ο ένας-σωρός-τζιμπράγκαλα. Ένα ριγέ χρωματιστό ύφασμα στην ξαπλώστρα και έτοιμοι.

Η μέρα έφτασε και παρότι δεν έλειψαν οι πρακτικές δυσκολίες -βλέπε βροχή- όλα πήγαν υπέροχα. Αλμύρα, μπουκλάκια που τα έπαιρνε το ελαφρό αεράκι, δακτυλάκια γεμάτα άμμο. Άμμος παντού! Ήταν η πρώτη φορά που στο photoshop χρειάστηκε να αφαιρέσω άμμο από πρόσωπα! Λυπάμαι που δεν μπορώ να ανεβάσω φωτό από όλα αυτά τα πανέμορφα χαμογελαστά φατσάκια και τις γκριμάτσες που πέρασαν από το φακό μου.

Σας δείχνω ενδεικτικά μόνο την ~~εκνευριστικά αγέλαστη~~ κόρη μου από το δοκιμαστικό που κάναμε μια μέρα πριν, ανάμεσα σε πολλά "τελείωνεεε μαμάααα", ενώ βαριέται οικτρά που πρέπει να ποζάρει αντί να παίζει.

*******************
Τα Moodboards του 2013 είναι έμπνευση της Lyriel από το Biscoto.

Μήπως θέλεις να μπεις κι εσύ στην παρέα; Για ρίξε μια ματιά εδώ.

Τα ιστολόγια που συμμετέχουν μέχρι στιγμής είναι :

myStickland

Every day happy home

Annoula's and Erato's mom

7.6.13

Weekly Moodboard 22: Pinky Red & Turquoise

Πάει καιρός που διαβάζω σε πολλά ελληνικά και ξένα blogs για τα smoothies.

Την αλήθεια να πω, δεν μου έκαναν καμιά εντύπωση. Ίσα ίσα, μια αηδία μου έφερναν, τόσες γεύσεις λιωμένες μαζί σε κρέμα. Σα φαΐ για αρρώστους.

Κι όμως η εβδομάδα που πέρασε με βρήκε πρωί βράδυ, κάθε μέρα να φτιάχνω smoothies.

Τα μικρά ανθρωπάκια του σπιτιού, με το που άνοιγαν τα μάτια τους, έκαναν παραγγελιές για "μούσι(=smoothie) που να είναι ροζ, καταρόζ μαμά".

Η ιστορία ξεκίνησε από μια υπέροχη φωτογράφο που παρακολουθώ στη μακρινή Δανία και το άρθρο της 21 Days of Detox που έγραψε πίσω στις μέρες της σαρακοστής. Μέσα στο πνεύμα της νηστείας τότε, είχα κατενθουσιαστεί με το τί μπορεί να καταφέρει το ανθρώπινο σώμα όταν καθαρίσει από περιττές τοξίνες, αλλά κυρίως, ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβα γιατί στο καλό να θέλει κάποιος να πιεί ένα smoothie αντί για το πρωινό καφεδάκι του.

Έκανα λοιπόν ότι κάνω κάθε φορά που ενθουσιάζομαι με...

το-νεο-κοσκινάκι-που-βρήκα-στο-ιντερνετ:

Έπρηξα αδέρφια, φίλους και γνωστούς για αυτό και η συνέχεια ακολούθησε τη μέθοδο roller coaster:

Η μια μου αδερφή αποφάσισε να βάλει σε εφαρμογή το σχέδιο detox ->

Άρχισε να πίνει κάθε μέρα πρασινο/κοκκινο/κιτρινο-ζούμια όπως έλεγε φρικαρισμένος ο πατέρας μου ->

Άφησα τα παιδιά στο σπίτι των παπούδων κάποιο σ/κ που είχαμε δουλειά ->

Η αδερφή μου αποφάσισε να τα μυήσει στα μυστικά της ευζωίας(=τα τάραξε στα smoothies) ->

Καμπουμ! Τα παιδιά δε θέλουν πια κανένα άλλο ρόφημα. Ούτε καν γάλα! ->

Fast forward στο εδώ και τώρα με εμένα να φτιάχνω το ένα "μούσι" μετά το άλλο.

Πέραν του ότι είναι πιο μπελαλίδικο από το να σερβίρεις απλό πρωινό (ιδίως άμα βιάζεσαι το πρωί για το σχολείο) παράπονο δεν μπορώ να πω ότι έχω.

Είναι πιο δροσερό και καλοκαιρινό από το ζεστό γαλατάκι και θυμάμαι από τα δικά μου παιδικά χρόνια ότι πολλές φορές το γαλατάκι με νύσταζε τόσο πολύ που στο σχολείο κουτουλούσα, πράγμα που δεν συμβαίνει με το smoothie χάρη στην ελαφριά του οξύτητα.

Επίσης η ποικιλία σε γεύσεις και συνδυασμούς δεν έχει τελειωμό. Δείτε και εδώ, στο perfect smoothie.

Κάπως έτσι λοιπον ξεκινά το καλοκαίρι μας σε χρώμα pinky red αν υπάρχει αυτή η απόχρωση...

...αλλά και σε χρώμα τυρκουάζ θαλασσινό, όπως αυτή η λίστα με καλοκαιρινά φωτογραφικά θέματα, πάλι δανεισμένη από την Christina Greve.

Μου άρεσε πολύ που έχει πιο αφηρημένη θεματολογία και θα τη χρησιμοποιήσω σίγουρα το φετινό καλοκαίρι για τις φωτογραφικές αναμνήσεις μας. Ελπίζω να φανεί και σε εσάς χρήσιμη.

Καλό καλοκαίρι!!!