Tripping around Evia

Μερικές εικόνες από την περιπλάνησή μας στην Εύβοια.

Ξεκινήσαμε παίρνοντας το δρόμο από Χαλκίδα. 

Η άλλη, πιο σύντομη επιλογή είναι το Ferry Boat από Αρκίτσα, όμως είναι αρκετά πιο δαπανηρό αν σκεφτείς ότι πρόκειται για διαδρομή με διόδια και εισιτήρια πλοίου. Επιπλέον, μας άρεσε πολύ η επαρχιακή οδός, μέσα στο πράσινο και δίπλα σε ποτάμια. 

Το τοπίο είναι κατά 80% κάπως έτσι:

Το κύριο πλεονέκτημα της Εύβοιας είναι ότι συνδυάζει άψογα πρασινάδα με θάλασσα σε απόσταση μόνο 2 ωρών από την Αθήνα. Απόσταση ιδανική για οικογένειες με μικρά παιδιά που δεν μπορούν να μεινουν πολλές ώρες στο αυτοκίνητο, ή για οποιονδήποτε θέλει να κρατήσει χαμηλά το κόστος των διακοπών.

Ένα ακόμη καταπληκτικό σημείο είναι ότι η Εύβοια είναι γεμάτη προσκυνήματα και προστάτες Αγίους, ξεκάθαρη ένδειξη ότι λίγο ή πολύ ο λαός της (τωρινός ή παλιότερος) έχει ματιά στραμμένη στον ουρανό και φροντίζει να κατεβάζει από εκεί -δια της κλασικής downloading μεθόδου, της ασκητικής- καρπούς αναλοίωτους. 

Αυτό το νιώθεις παντού στην Εύβοια. Έχει μια γλύκα ξεχωριστή.

Η πρώτη μας στάση στον Άγιο Ιωάννη το Ρώσο.

Η παρουσία του πολύ έντονη μέχρι και στις μέρες μας.

Δεν είναι τυχαίο που όλο το χωριό έχει αναπτυχθεί χάρη σε αυτόν και κινείται γύρω από το ναό του.

Για εκείνους που πάνε με καρδιά καθαρή, ο άγιος είναι γεμάτος δώρα και ευλογίες.

Γλυκαίνει την ύπαρξη μέχρι το μεδούλι.

Δυστυχώς δεν επιτρέπονται οι φωτογραφίες μέσα στο ναό, όπου η ατμόσφαιρα είναι μοναδική.

Φεύγοντας από το προσκύνημα και καθώς έχεις φτάσει σε μια κάποια κατάνυξη, μπορείς να προσγειωθείς και να θυμηθείς ότι είσαι στον τόπο που συνδυάζει άψογα το υπέρλογο με το παράλογο. Μη σου φανεί παράξενο λοιπόν που θα δεις τον Πούτιν να διαφημίζει σουβλάκια.

Κάποιοι προφανώς μυρίστηκαν ότι το προσκύνημα... έχει "φαϊ" εκ Ρωσίας.

Βορειότερα, βρίσκεται το μοναστήρι του Οσίου Δαβίδ και του Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη.

Ναι, κυρίως τα μοναστήρια γυρίσαμε. 

Είχαμε χαρεί παιχνίδι και μπάνια στην Αγία Άννα, οπότε είπαμε να χαρούμε και λίγο food for the soul.

Με το που περνάς το κατώφλι βλέπεις περίπου αυτό και ανασαίνεις πάλι αέρα αγιότητας.

Φεύγοντας από το μοναστήρι, αν συνεχίσεις και άλλο βόρεια θα βρείς τους γνωστούς καταρράκτες του Δρυμώνα.

Έχει αρκετή πεζοπορία, μα αξίζει. Απαραίτητο το μπουκάλι με νερό για τη διαδρομή.

Τα παιδιά ξετρελάθηκαν με τις πολύχρωμες λιβελούλες που πετούσαν πάνω από το νερό.

Μπορέσαν να πιάσουν μόνο κάτι που τους έμοιαζε αμυδρά.

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά πράγματα που βρήκαμε σε αυτή τη διαδρομή προς τους καταρράκτες ήταν μια παιδική χαρά χαμένη μέσα στο δάσος, δίπλα σε τραπέζια του πικ νικ. 

Φωτό από το πικ νικ δεν έχω.
Μετά από τόσες ώρες πεζοπορία και κυνηγητό στην παιδική χαρά, όπως φαντάζεσαι, μόνο το φαγητό σκεφτόμουν -και αυτό χωρίς καθόλου στυλ believe me. 

Προτού φύγουμε για ταξίδι και παρότι γνωρίζαμε αρκετά καλά την Εύβοια έχοντας ξαναπάει, βρήκαμε χρήσιμο αυτό το άρθρο για να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας.
Μπορείς επίσης να δεις και αυτό το οδοιπορικό της Ιωάννας από το ταξιδιωτικό blog The Paperboat που είναι πολύ κατατοπιστικό και περιέχει χρήσιμα λινκς, όπως και όλα τα άρθρα της για τους kid friendly προορισμούς που προτείνει.
Αν βρίσκεστε ακόμη στο στάδιο του προγραμματισμού των διακοπών, επισκεφτείτε την οπωσδήποτε!