Τα Ψηλά Βουνά

Την Κυριακή πήγαμε στο θέατρο Ακροπόλ για τη θεατρική παράσταση "Τα ψηλά βουνά".
Ξεκινήσαμε από νωρίς το πρωί όλοι μαζί με εκκλησία, πικ νικ για μεσημεριανό και κατόπιν τραίνο (μετρό) προς τη θεατρική παράσταση. Έκανε απίστευτο κρύο και μας χάλασε τη μισή χαρά, αλλά για τα παιδιά ο συνδυασμός όλων των παραπάνω -με έμφαση στο τραίνο- είναι ο ορισμός της επιτυχίας, οπότε το παραβλέψαμε όσο γινόταν.
Άλλωστε αυτή την παράσταση θέλαμε να την δούμε από το φθινόπωρο που ξεκίνησε, μα όλο έβγαιναν εμπόδια. Κι επιμείναμε.
Για διαφορετικούς λόγους ο καθένας.
Από πλευράς μου, διότι τα ψηλά βουνά ήταν το πρώτο "μεγαλίστικο" βιβλίο που διάβασα ολομόναχη ως πιτσιρίκι και ακόμη θυμάμαι τη χαρά που μου είχε δώσει και τα παιδιά διότι θα ήταν πρώτη φορά που ένα βιβλίο που είχαν διαβάσει πρώτα θα το παρακολουθούσαν κατόπιν σε θεατρική παράσταση.

Για όσους δεν το γνωρίζετε ήδη, τα Ψηλά Βουνά του Ζαχαρία Παπαντωνίου, ήταν το πρώτο αναγνωστικό που γράφτηκε στη δημοτική το 1918 επί κυβερνήσεως Ελ.Βενιζέλου και κατά παραγγελία του Υπ.Παιδείας. Τα επόμενα χρόνια το βιβλίο προκάλεσε λυσσαλέες αντιδράσεις καθώς χρησιμοποιούσε γλώσσα λαϊκή και θεωρήθηκε τότε ότι προωθούσε την αθεϊα και την αφιλοπατρία. Αντίτυπά του κάηκαν δημοσίως από τις κυβερνήσεις που ακολούθησαν, αλλά επανεκδόθηκε για τα σχολεία με τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις του Βενιζέλου και συνέχισε να είναι το πρώτο αναγνωστικό που γνώρισαν τα ελληνόπουλα μέχρι και μετά την μεταπολίτευση.

Φτάσαμε στο θέατρο μισή ωρίτσα νωρίτερα με την προοπτική να μιλήσουμε λίγο με τον σκηνοθέτη και να ζεσταθούμε στο φουαγιέ.
Τουλάχιστον κάμποσα χρόνια πριν όταν ξαναήρθαμε στο συγκεκριμένο θέατρο με τα 3 από τα 4 παιδιά, έτσι είχαμε κάνει.
Δυστυχώς η δεύτερη ατυχία μας ήταν ότι η πολιτική του θεάτρου έχει αλλάξει και το φουαγιέ παραμένει κλειστό για όλους, ακόμη και την ώρα της παράστασης.
Αυτό σήμαινε ότι ο Τάσος με την 3χρονη μικρούλα μας, δεν θα μπορούσαν να μας περιμένουν απ'έξω, ούτε και να τους πούμε τις εντυπώσεις μας στο διάλειμμα. Αντιθέτως, έπρεπε να μεταφέρουν το ραντεβουδάκι τους σε κάποια καφετέρια πιο μακριά.

Μπήκαμε με τα 3 μεγαλύτερα παιδιά στο θέατρο και η πρώτη ευχάριστη έκπληξη της ημέρας ήταν οι τεράστιες μαξιλάρες για να ψηλώσουν τα καθίσματα των πιο μικρούληδων και κοντούληδων θεατών. Ήταν η πρώτη φορά που συναντούσαμε κάτι τέτοιο σε παιδικό θέατρο και εκτιμήθηκε απίστευτα, καθώς είχαμε οι ίδιοι έναν κουντούλη στην παρέα.

Η παράσταση άρχισε, τελείωσε και μας άρεσε πολύ. Σε όλους.
Είχα μπει να την παρακολουθήσω χωρίς να διαβάσω από πριν κριτικές σκόπιμα για να τη χαρώ χωρίς δεύτερες σκέψεις στο κεφάλι και μάλλον έκανα καλά καθώς έχει δεχτεί αντικρουόμενες κριτικές, μάλλον ανοήτως κατά τη γνώμη μου.
Για εμένα, είχε όσα θα ήθελα ως γονιός από μια παράσταση για τα παιδιά μου:
Απλή, λιτή, παιδική χωρίς τάσεις να "μεγαλίζει" στο ύφος ή στα νοήματα, ηθικοπλαστική και με ένα ρομαντικό άρωμα ελληνικότητας που μας ταίριαξε γάντι καθώς συνδυάστηκε για εμάς τυχαία με την ευκαιρία της επετείου της 25ης Μαρτίου.
Αγαπημένη στιγμή για εμένα η προσθήκη live παραδοσιακού τραγουδιού με εξαιρετικά επιτυχημένη μάλιστα ερμηνεία. Αγαπημένη στιγμή των παιδιών, οι γκάφες των μικρών αγοριών. Τους άρεσε πολύ που η ιστορία ήταν πιο αστεία από ότι στο βιβλίο.

Βγαίνοντας από το θέατρο βρήκα τον Τάσο με την μικρούλα μου ξυλιασμένους από το κρύο, καθώς ο ήλιος είχε πια πέσει και η υγρασία ήταν πολύ έντονη.
Στην επιστροφή, μέσα στο μετρό, την πήρα αγκαλιά και άρχισαν να με τρώνε οι γνωστές τύψεις για τη λάθος απόφαση να την αποκλείσουμε από την παράσταση. Άλλωστε ήταν αρκετά βατή και για εκείνη, θα μπορύσαμε να τη βάλουμε μέσα και ας έβλεπε το μισό μόνο έργο αν άρχιζε τις γκρίνιες. Κι αν αρρωστήσει τώρα; Κι αν νιώσει αδικημένη; Κι αν;
Πάνω στα "κι αν" σκάει στο κεφάλι μου ένα μικρό κόκκινο μπαλονάκι.
Ένας άγνωστος μπαμπάς λίγα μέτρα πιο πέρα στο βαγόνι, είχε λύσει από το καρότσι του κοιμισμένου μωρού του το μπαλονάκι και προσπαθούσε να το ρίξει παιχνιδιάρικα στη Μαρίνα. Η Μαρίνα τελικά το έπιασε και πήρε το ύφος της βασίλισσας του τραίνου καθώς τα αδέρφια της την κοίταζαν άναυδα.
 Πώς το σκέφτηκε ο μπαμπάς αυτός και τί έμπενυση είχε εκείνη την ώρα δεν θα μάθω ποτέ.
Όμως ήταν ό,τι χρειαζόμουν για να βγω από τις μαύρες σκέψεις και να θυμηθώ ότι δεν υπάρχουν αδικημένοι. Ακόμη και σκόπιμα κάποιος αδικηθεί, η ζωή θα βρει τρόπους να του χαριστεί αλλιώς.
Άγνωστε μπαμπά, αν ποτέ διαβάσεις αυτό το κείμενο σε ευχαριστώ! Πολύ!

Το θέατρο Ακροπόλ είχε την ευγένεια να μας χαρίσει μια διπλή πρόσκληση για την Κυριακή 10 Απριλίου στις 15.00 η ώρα, για έναν τυχερό αναγνώστη του Days of Bliss και το ευχαριστούμε πολύ.

Αν λοιπόν εσείς και τα παιδιά σας:
1. Θέλετε να πάρετε μια γεύση από ελληνικό χωριό.
2. Θέλετε να μπείτε για λίγο σε μια ζωηρή παρέα παιδιών και να ζήσετε από κοντά τις ανέμελες έγνοιες τους.
3. Θέλετε να θυμηθείτε πώς είναι μια ιστορία σαν εκείνες του παλιού καιρού, όπου οι ήρωες είχαν να αντιμετωπίσουν αληθινά προβλήματα επιβίωσης και ουχί φαντασιακά άλυτα ψυχολογικά προβλήματα.
3. Θέλετε να ζήσετε τη χαρά των μικρών παιδιών που προσπαθούν κάτι πολύ και τελικά το καταφέρνουν πλησιάζοντας θριαμβευτικά μερικά βήματα ακόμη προς την ενηλικίωση.

Τότε ελάτε να πάρετε μέρος στο διαγωνισμό:

Τί πρέπει να κάνετε:

1. Like στη σελίδα Days of Bliss
2. Κοινοποίηση τη φωτογραφία του διαγωνισμού που θα βρείτε εδώ.
3.  Συμπλήρωση της παρακάτω φόρμας:

Όροι Διαγωνισμού:

Ο διαγωνισμός θα είναι ανοιχτός μέχρι την Τρίτη 5 Απριλίου 2016.
Η πρόσκληση αφορά την παράσταση της  Κυριακής 10 Απριλίου στις 15.00 η ώρα.
Το αποτέλεσμα θα ανοινωθεί αμέσως μετά εδώ στο ιστολόγιο.
Ο/η τυχερός/ή θα ειδοποιηθεί μέσω email.
Έγκυρες θα θεωρηθούν οι συμμετοχές που έχουν ακολουθήσει και τα 3 βήματα και έχουν συμπληρώσει όλα τα πεδία της φόρμας.

Θέατρο Ακροπόλ – Παιδική σκηνή / Διεύθυνση: Ιπποκράτους 9, Αθήνα 106 79

Disclaimer: Άρθρα-προτάσεις σαν αυτό, υποστηρίζονται από συνεργασία με εταιρείες των οποίων προϊόντα ή υπηρεσίες χρησιμοποιώ, αγαπώ και προτείνω έτσι και αλλιώς. 

Με τον τρόπο αυτό επισφραγίζεται η εμπιστοσύνη μου στις εταιρείες αυτές, αλλά και υποστηρίζεται ευγενικά η καλή πορεία αυτού του blog.

Athenian Riviera

Ο Μάρτης είναι ο μήνας των γενεθλίων μου, τα οποία βέβαια σπάνια γιορτάζω, αλλά καθώς σηματοδοτεί την αρχή της Άνοιξης, τον έχω πάντα στην καρδια μου ως μήνα πολύ ξεχωριστό και αγαπημένο.
Φέτος είχα τη χαρά να τον υποδεχτώ με ένα αναπάντεχο δώρο-έκπληξη από την εταιρεία Experience Taxi:
Μία ολόκληρη μέρα με τον καλό μου στην Αθηναϊκή Ριβιέρα,
τουτέστιν στα νότια παράλια της Αττικής.

March is my birthday month, and this year March brought me the most amazing gift:
One whole day of touring the Athenian Riviera with my beloved husband, 
courtesy of Experience Taxi.

Το πιο πολύτιμο κομμάτι του δώρου θα ήταν ένα: H απόλυτη ξεγνοιασιά.
Το πρόγραμμα της ημέρας έλεγε ότι δεν θα απασχολούσαμε το μυαλό μας με τίποτε.
Θα τα φρόντιζε όλα ο οδηγός μας.
Χωρίς ρολόι στα χέρια για μια ολόκληρη ημέρα.

Τα παιδιά κέρδισαν αντίστοιχα μια ολόκληρη μέρα στο αγρόκτημα των παππούδων, που επειδή είναι μακριά από εμάς δεν το χαίρονται όσο θα ήθελαν κι έτσι εμείς ξεκινήσαμε ξέγνοιαστοι να χαρούμε τη μέρα.

Στο κέντρο της Αθήνας μας περίμενε ο Θωμάς με την ομάδα του, οδηγός μας και εμπνευστής της ιδέας πίσω από το Experience Taxi.  Ομολογουμένως ο πιο ενθουσιώδης και γενναιόδωρος οδηγός εμπειριών που έχω γνωρίσει ποτέ.

Athenian Riviera is the most summer-y looking part of Athens in the South of Attika, beautiful by itself, but combined with the most precious part of the gift, the carefree factor, everything looked prepared for a bliss.
We would have no watch in hand, no scheduling, not even having to decide where to stop for lunch.
Everything taken care of by our guides.
So off we went.
In Athens downtown, Thomas and his team waited for us with a taxi and a luxurious mini-van to set off for the day.
Thomas is the heart of Experience Taxi and by all means the most genuine and enthusiastic tour guide i have ever met. He shared with us his love for the tours and his passion for making them a lively and joyful experience.

Πρώτη στάση μας στη λίμνη Βουλιαγμένης.

Λιακάδα και κέρασμα από την Experiece Taxi με αναλυτικές λεπτομέρειες για όσους δεν γνωρίζουν τα περί της λίμνης και των ιαματικών της ιδιοτήτων.

Φυσικά, ξενάγηση σε όλους τους χώρους της λίμνης.

Το καινούριο που έμαθα είναι ότι πίσω από το σημείο που γνωρίζουμε όλοι για μπάνιο, υπάρχει σχεδόν κρυμμένη, μια ακόμη μικρότερη λιμνούλα που η περιεκτικότητά της σε ιαματικά συστατικά (οι γιατροί γνωρίζουν καλύτερα και εγώ αγνοώ παντελώς) είναι τόσο μεγάλη που μόνο με άδεια γιατρού μπορεί κανείς να την επισκεφτεί και γι'αυτό παραμένει κλειστή στο ευρύ κοινό.

Our first stop: Lake Vouliagmeni.

A thermal lake famous for its therapeutic elements. The water is always at 27C degrees a very pleasant experience to try even during the winter.

We were treated with some refreshments while enjoying the sun.

Η επόμενη στάση ήταν ακόμη πιο χαλαρωτική.

Η παραλία του Αγίου Νικολάου με το ομώνυμο εκκλησάκι.

Οι πόρτες του πολυτελούς mini-van άνοιξαν και όλοι προσκληθήκαμε να πετάξουμε τα παπούτσια για να ευχαριστηθούμε ξυπόλητοι την καυτή άμμο.

Δεν μας επέτρεψαν καν να νοιαστούμε αν θα λερωθεί το υπερπολυτελές βανάκι ή όχι. 

Σκοπός ήταν σταθερά να χαλαρώσουμε και να ευχαριστηθούμε την ημέρα.

Next stop was even more calming for the soul.

Saint Nicolas beach that took its name from the little chapel on top of the hill that is dedicated to saint Nicolas.

The luxurious minivan opened and we were all invited to walk bare feet on the hot sand and take millions of pictures in the beautiful pinteresque scenery. Had it been summer we would have definitely dived in for a good swim. The water looked crystal clear.

Βγάλαμε άπειρες φωτογραφίες με φόντο μπλε, μα καθώς μεσημέριαζε πια, ο οδηγός μας ενημέρωσε ότι μας περιμένουν για φαγητό και ότι έπρεπε να προχωρήσουμε στο πρόγραμμα. Καθώς την περιοχή την γνωρίζω αρκετά καλά, περίμενα ότι η επιλογή της ταβερνούλας θα μου ήταν οικεία. Κι όμως όχι.

Προσπεράσαμε εντέχνως κάθε γνωστή ταβέρνα της περιοχής και φτάσαμε σε μια κρυμμένη γωνίτσα που και εγώ έβλεπα για πρώτη φορά: Τα πεύκα.

As lunch time approached, our guide reminded us that we were expected for lunch in a nearby tavern.
I consider myself acquainted with the region and its famous fish taverns, but alas i was wrong.
Thomas skipped all the well known -and much crowded- places, only to bring us to a small corner i had never seen before, with a yard full of trees that reminded me a lot of the typical greek villages.
A hidden village-like corner in the most busy area of Athens: Ta Pefka 
(which in greek translates into Pinetrees)

Ο κύριος Γιάννης με την κυρία Μαρία ετοίμασαν για εμάς ψητό ψαράκι μαζί με ένα σωρό μεζέδες. Το highlight ήταν όταν εμφανίστηκαν στο τραπέζι οι λουκουμάδες. Είχε τόσο καιρό να μας φτιάξει κάποιος λουκουμάδες που για λίγο νιώσαμε σαν μικρα παιδιά που μας περιποιούνταν ο παππούς και η γιαγιά.

The food also resembled a lot to a typical meal that my grand parents would have prepared for us.
Fresh fish with fried potatoes, zucchini and delicious freshly cut greek salad.
The best part being the hot served loukoumades with honey, a traditional greek desert that is the number one treat every traditional Greek grandmother prepares for her grandchildren to please them.

Και καθώς θα μπορούσα να καθήσω ώωωρες εκεί να με φροντίζουν με άλλο ένα πιάτο ζεστούς λουκουμάδες, ο Θωμάς μας ενημέρωσε ότι είχε έρθει η ώρα να φύγουμε για να προλάβουμε το πλέον ρομαντικό στοιχείο της ημέρας: Το ηλιοβασίλεμα στο Σούνιο.

Όσες φορές και να το δει κανείς, απλά δεν είναι αρκετό. Ακολουθούν οι φωτογραφίες από το δικό μας ηλιοβασίλεμα, αγκαλιά με τον αγαπημένο μου, χωρίς καμία φωνούλα να διακόπτει τη γαλήνη της στιγμής. Αν έχετε δικές φωτογραφίες από ηλιοβασίλεμα στο Σούνιο θα ήταν τέλεια να τις μοιραστείτε μαζί μας στα σχόλια. Θα ήταν η μόνη απόδειξη ότι πράγματι κάθε ηλιοβασίλεμα από το σημείο αυτό είναι ανεπανάληπτο.

I could have stayed there for hours munching of those loukoumades, but no!
Thomas knew we had to leave in order to be in time for the romantic sunset at cape Sounio by the temple of Poseidon. Below you can see pics from our sunset, since every sunset by that cliff edge is so unique.
No matter how many times i witness it its always new and soothing for the soul as nowhere else.
If you have your own pictures from your sunset in Sounio I would love-love-love to see them in the comments below.

Το mini-van μας, επέστρεψε στο Σύνταγμα, ακριβώς την κατάλληλη ώρα για την αλλαγή φρουράς στο μνημείο του αγνώστου στρατιώτη. Τέλειος χρονισμός, όπως τέλεια προσεγμένη η κάθε λεπτομέρεια του ταξιδιού.

Experience Taxi ευχαριστούμε πολύ!

Disclaimer: Άρθρα-προτάσεις σαν αυτό, υποστηρίζονται από συνεργασία με εταιρείες των οποίων προϊόντα ή υπηρεσίες χρησιμοποιώ, αγαπώ και προτείνω έτσι και αλλιώς. 

Με τον τρόπο αυτό επισφραγίζεται η εμπιστοσύνη μου στις εταιρείες αυτές, αλλά και υποστηρίζεται ευγενικά η καλή πορεία αυτού του blog.

The mini-van returned to Syntagma square just in time for the change of guards to the monument of the unknown soldier, a very interesting ritual to witness.

I underline the "just in time" part since i was amazed by how everything in this tour was timely, precise and so well taken care of.

Experience Taxi thank you so much for the gift!

Disclaimer: Although I was an honoured guest of Experience Taxi all opinions remain strictly mine and reflect a beautiful experience with a company selected with the standards of "Days of Bliss".

Πλάθοντας πολίτες με πολιτική συνείδηση

Πριν λίγες μέρες είχαμε τη χαρά να βρεθούμε σε άλλη μια από τις υπέροχες και πολύ ιδιαίτερες εκδηλώσεις των εκπαιδευτηρίων Πλάτωνα.

Αυτή τη φορά το θέμα μας ξάφνιασε.

Τα παιδιά θα συμμετείχαν σε μια προσομοίωση Συμβουλίου των Ηνωμένων Εθνών, με βασικό θέμα των συζητήσεων, το θέμα των προσφύγων, το πιο καίριο και πονεμένο ζήτημα αυτή τη στιγμή για τη χώρα μας.

Στη λίστα που φτιάχνουμε φέτος με τα εφόδια που οφείλει να παρέχει το σχολείο στους μαθητές, προστέθηκε αμέσως ένα ακόμη:

Πολιτική Συνείδηση.

(Αν θέλετε να θυμηθείτε ποιά είναι τα προηγούμενα συστατικά, μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ και ΕΔΩ).

Το σχολείο λοιπόν χρειάζεται να διδάσκει στα παιδιά όχι μόνο ότι οφείλουν να συμμετέχουν στα κοινά, αλλά ακόμη και το πώς μπορούν να αποκτήσουν πολιτική συνείδηση.

Η εποχή απαιτεί ενεργούς, συνειδητούς πολίτες, η χώρα μας διψά για φρέσκες ιδέες και αέρα ανανέωσης στην πολιτική σκηνή αλλά και η ιστορία το διδάσκει.

Στην αρχαιότητα οι πολίτες που δεν ασχολούνταν με τα κοινά και ιδιώτευαν -οι idiots δηλαδή αγγλιστί- θεωρούνταν όνειδος για την πόλη.

Πώς τα κατάφεραν λοιπόν στα εκπαιδευτήρια Πλάτωνα;

Οργανώνοντας ένα από τα πιο επιτυχημένα MUN (Model United Nations).

Τοποθετώντας δηλαδή για ένα τριήμερο τα παιδιά στη θέση εκείνων που διαχειρίζονται μεγάλα, παγκόσμια προβλήματα και καλούνται να παίρνουν αποφάσεις προς την επίλυσή τους.

Τα παιδιά ετοιμάζονται μήνες πριν για το γεγονός. Καλούνται να στήσουν επιτροπές για ποικίλα θέματα (ανθρωπιστικά, ασφαλείας, νομικά, περιβαντολλογικά, κ.α) και να εκπροσωπήσουν διαφορετικές χώρες.

Η συμμετοχή των μαθητών είναι προαιρετική και όσοι αποφασίζουν τελικά να πάρουν μέρος ξέρουν ότι έχουν μπροστά τους μια γερή δόση μελέτης. Πρέπει να είναι εξοικειωμένοι με την ιστορία και τις διπλωματικές θέσεις των χωρών που εκπροσωπούν, με τα συγκεκριμένα θέματα που εξετάζει η επιτροπή τους, με την τρέχουσα επικαιρότητα στα θέματα αυτά, αλλά και με τη δομή και τους κανόνες λειτουργίας των οργάνων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ώστε να μπορούν να κάνουν προτάσεις και να έχουν θέση στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

Ακούγεται ίσως too much για τους μαθητές, σωστά; 

Κι όμως δεν είναι.

Απόδειξη ότι τελικά 700 μαθητές από 11 διαφορετικές χώρες βρέθηκαν τις μέρες αυτές στο σχολείο για να συμμετέχουν στην προσομοίωση.

Συναντήθηκαν, συζήτησαν και κατέληξαν σε προτάσεις και συμπεράσματα που ανακοινώθηκαν μία μόνο μέρα πριν τη συνάντηση κορυφής μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας που είχε ως κεντρικό θέμα το ζήτημα των προσφύγων.

Το επόμενο κομμάτι που μας εξέπληξε και προκάλεσε το θαυμασμό μας ήταν όταν στην υποδοχή μας ανακοινώθηκε ότι αυτή τη φορά συνεντεύξεις και ξεναγήσεις θα γίνουν από τα ίδια τα παιδιά, καθώς εκείνα αναλαμβάνουν όλη τη διοργάνωση και την εύρυθμη λειτουργία του event.

Αυτό σημαίνει ότι εκτός από τα παιδιά που συμμετέχουν στις επιτροπές, υπάρχουν και άλλες ομάδες παιδιών που φροντίζουν την διοργάνωση και το τρέξιμο όλης της εκδήλωσης, με ομάδες ασφαλείας, υπεύθυνους για τη ροή του προγράμματος και άλλες πολλές θέσεις.

Μας άφησαν λοιπόν στην φροντίδα της Ζωής που ήταν Υπεύθυνη του Approval Panel και της Νίκης που ήταν υπεύθυνη προσωπικού.

Ξενάγηση γεμάτη φρεσκάδα

 

Εκείνες μας εξήγησαν τα πάντα και μας εφοδίασαν με το εγχειρίδιο του συνεδρίου.

Οδηγός για αρχάριους όπως εμείς.

Κάτω από τη δική τους επίβλεψη μπορέσαμε να μπούμε στις αίθουσες όπου διεξάγονταν οι συζητήσεις και οι ψηφοφορίες των επιτροπών. 

Άγρυπνη φρουρός της τάξης στην διοργάνωση

 

Η προσήλωση των παιδιών ήταν υποδειγματική

Εκπροσώπιση όλων των χωρών όπως αρμόζει

Στο περιθώριο των συνομιλιών μπορεί να υπήρξε και λίγο doodling...

 

Νηφάλια και προσηλωμένη η συμμετοχή της Unesco

Οι τοποθετήσεις των παιδιών γίνονταν με αξιοθαύμαστη ωριμότητα

Η επιτροπή ανακοινώνει το θέμα της ψηφοφορίας

Ζηλευτή η ομορφιά των συνέδρων

Μια ματιά από τη γαλαρία

Ανακοινώσεις, ανακοινώσεις...

...και φυσικά ψηφοφορία

Σε μία αίθουσα μάλιστα έτυχε να βρούμε το συμβούλιο ασφαλείας σε μεγάλη αναστάτωση, καθώς είχε μόλις ειδοποιηθεί για μεγάλη κρίση στη Μέση Ανατολή με την είδηση της δολοφονίας Σύριου ηγέτη, και τις δυνητικές συνέπειες αποσταθεροποίησης στην ευρύτερη περιοχή.

Όλα μέσα στα πλαίσια της όσο δυνατόν ακριβέστερης εξομοίωσης με τις πραγματικές συνθήκες.

Κρίσιμες ώρες για την αντιμετώπιση της κρίσης

Επικρατεί παντού αναστάτωση στην αίθουσα, με έντονες συνομιλίες

Φυσικά παρόλη τη βαρύτητα της είδησης και την αρχική αναστάτωση, τα παιδιά έφερας εις πέρας τη δύσκολη αποστολή τους...

...όχι για πολύ όμως. Οι δυσκολίες είναι παιχνιδάκι για αυτό το συμβούλιο ασφαλείας

...κάτι που γιορτάστηκε με χαμόγελα και θερμούς εναγκαλισμούς μεταξύ των συνέδρων...

Η βασική γραμμή των συνομιλιών παρέμεινε το make love, not war

Μόνο χαμόγελα για το μέλλον

Τα χαμόγελα των παιδιών μαρτυρούν την επιτυχία της εκδήλωσης.

Μπράβο στα παιδιά!

Disclaimer: Άρθρα-προτάσεις σαν αυτό, υποστηρίζονται από συνεργασία με εταιρείες των οποίων προϊόντα ή υπηρεσίες χρησιμοποιώ, αγαπώ και προτείνω έτσι και αλλιώς. 

Με τον τρόπο αυτό επισφραγίζεται η εμπιστοσύνη μου στις εταιρείες αυτές, αλλά και υποστηρίζεται ευγενικά η καλή πορεία αυτού του blog.

A Mythological Tour of Athens

(English version below)

Πριν λίγες μέρες δεχτήκαμε από την Alternative Athens μια υπέροχη πρόταση για να κάνουμε μαζί με τα παιδιά την μυθολογική ξενάγηση της Αθήνας. 

Ετοιμαστείτε για πάααρα πολλές φωτογραφίες.

Πρόκειται για την πρώτη ξενάγηση με απολειστικά μυθολογικό περιεχομένο που πραγματοποιείται στην Αθήνα και καθώς μάλιστα η μεγάλη μας σουσού διανύει τώρα την Τρίτη τάξη του Δημοτικού -που έχει στην ύλη της τη μυθολογία- η συγκυρία φάνηκε θεόσταλτη. 

Θα κάναμε λοιπόν τους τουρίστες στην Αθήνα. Τα μικρά είχαν απογειωθεί.

Η ξενάγηση ξεκίνησε από τις στήλες του Ολυμπίου Διός.

Θα ομολογήσω ότι δεν γνώριζα τίποτε απολύτως για τις στήλες και το Ναό του Δία, κάτι που ίσως ακουστεί λιγότερο τραγικό κάτω από τη δικαιολογία ότι προέρχομαι από τεχνολογική κατεύθυνση, ή μήπως όχι; Η ξενάγηση όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, ήταν πολύτιμη όχι μόνο για τα παιδιά αλλά και για τους ενήλικες, καθώς ακόμη και οι διαβασμένοι της παρέας έμαθαν καινούρια πράγματα, πόσο μάλλον οι αδιάβαστοι. 

Έμαθα λοιπόν -η αδιάβαστη- ότι ο ναός αυτός χρειάστηκε 600 χρόνια για να ολοκληρωθεί. Έμαθα ότι το έδαφος στο οποίο χτίστηκε θεωρούνταν ιερό πολύ πριν το χτίσιμο του ναού καθώς σε αυτό ακριβώς το σημείο, λέει ο μύθος ότι ο Δευκαλίων με την Πύρρα έκανα την πρώτη θυσία στον Δία μετά τον φοβερό κατακλυσμό που εξαφάνισε όλο το ανθρώπινο γένος και εκείνος κατόπιν τους χάρισε ως δώρο τη δυνατότητα να φτιάχνουν ανθρώπους από πέτρες, τους πρώτους Έλληνες. 

Α few days ago we were invited byAlternative Athens to the mythological tour of Athens with the kids. Do get ready for loads of photos.

This is the first and only tour you can find in Athens that is dedicated to mythology and given that my bigger daughter is currently studying mythology at school the coincidence appeared God sent.

We would play tourists in our own city then and the kids were super excited. 

The tour started from the remains on the Zeus Temple.

The surprising part was that there were so many things i myself did not know about the places we toured. For example the fact that it took 600 years for the temple to finish.

Or that this spot has been sacred for the Athenians for many years before because in that exact place Defkalion and Pyrra made the first sacrifice to Zeus after the great flood that had vanished the human race from the face of earth.

Then Zeus gave them as a gift the power to make again humans from rocks.

And that's why we are called Hellenes (=Greeks) from the words Hellios which means sun and the word Las which means stone. Stones under the sun that Defkalion threw and they were turned into humans.

Η ξενάγηση λοιπόν ξεκίνησε με την γέννηση της φυλής των Ελλήνων.
Ακολούθησε μια πορεία ανάμεσα στους γνωστούς αρχαιολογικούς χώρους και την μυθολογική ιστορία τους όπως το αρχαίο θέατρο του Διονύσου, το πρώτο θέατρο που είδε ποτέ ο κόσμος, την Ακρόπολη και την πάλη μεταξύ Αθηνάς και Ποσειδώνα για την προστασία της πόλης, την αρχαία αγορά και το Θησείο και κατέληξε στον κεραμεικό και το νεκροταφείο των Αθηναίων, κλείνοντας αρμονικά με το πέρασμα στον Άδη.
Ήταν ένα ταξίδι στο χρόνο και στην ουσία του ελληνικού πολιτισμού.

Όλη η διαδρομή έγινε φυσικά περπατώντας και μαζί με ένα μικρό διάλειμμα στην πλάκα, κράτησε συνολικά 4 ώρες. Τα παιδιά δεν κουράστηκαν καθόλου, αλλά πρέπει να πω ότι είχα πάρει μόνο τα δυο μεγάλα (8 & 7 χρονών) μαζί και όχι τα μικρότερα.
Η ξεναγός μας ήταν εξαιρετική. Ζωντάνεψε τις ιστορίες μποροστά στα μάτια μας και κατάφερε ακόμη και κάποιον που χασμουριέται με την ιστορία -όπως εγώ- να τον κρατήσει με αμείωτο το ενδιαφέρον καθ'όλη τη διάρκεια της ξενάγησης.
Παρότι από μόνη μου δεν θα είχα σκεφτεί ποτέ να κάνω tour με ξεναγό στην ίδια μου την πόλη, είμαι τόσο χαρούμενη που τώρα εντάχθηκε στη λίστα με τις επιλογές μας για οικογενειακή έξοδο. Τα παιδιά έμαθαν ένα σωρό πράγματα για την πόλη τους, κάτι που θα κουβαλούν μαζί τους πια σε κάθε βόλτα μας στην Αθήνα.

So the tour started with the birth of the Greek race.
It went through the most important archaeological sites and the stories that follow them, like the beginning of Theatre through the first ever theatre of the world just below Acropolis. Like the birth of democracy at the entrance of Acropolis. The straggle of goddess Athena with god Poseidon for the undertaking of the city of Athens. And finally it concluded with the ancient cemetery at Kerameikos and the passage to underworld and Adis with death.
It was a whole and rich journey to the depths of greek culture.

The whole tour was on foot with a small break for refreshments in Plaka and it took 4 hours.
I only had the big kids with me, ages 8 & 7 and they did not complain at all. It was that interesting for them. Our guide was very pleasant and not tiring at all even for people like me who don't really get along with history. Overall it very worth for us and if you want to take a better look at a the tour you can find more here on their webpage.

Το πιο απολαυστικό κομμάτι της διαδρομής για μένα ήταν φυσικά η Ακρόπολη, το φως & η αρμονία της που ξεκουράζουν την ψυχή. Φυσικά και η φωτογράφισή της, ένα από τα πράγματα που ήθελα πολύ καιρό τώρα να κάνω και επιτέλους ήρθε η ώρα του. Οι φωτογραφίες που θα δείτε παρακάτω είναι χωρίς φίλτρα. 

Φως και πέτρα, όπως στέκονται κάτω από τον ελληνικό ουρανό.

The best part for me was photographing Acropolis.
It was something on my to do list for a very long time. 
The day happened to be so bright and the air so clean that the photos here are displayed as shoot without filters. A dream come true!

Θησείο

Disclaimer: Άρθρα-προτάσεις σαν αυτό, υποστηρίζονται από συνεργασία με εταιρείες των οποίων προϊόντα ή υπηρεσίες χρησιμοποιώ, αγαπώ και προτείνω έτσι και αλλιώς. 

Με τον τρόπο αυτό επισφραγίζεται η εμπιστοσύνη μου στις εταιρείες αυτές, αλλά και υποστηρίζεται ευγενικά η καλή πορεία αυτού του blog.