How to make miracles happen this holidays

Καλό χειμώνα!
Έφτασε η εποχή με τα θαύματα.
Τα παιχνίδια ζωντανεύουν τα βράδια και η ντελικάτη μπαλαρίνα χορεύει βαλς με τον μολυβένιο στρατιώτη στο σαλόνι.
(Ο ξύλινος δεινόσαυρος που είναι πιο άτακτος το ρίχνει στο κρασάκι.)


Αυτή είναι η εποχή που ο μυστηριώδης Άη Βασίλης δέχεται γράμματα στον μακρυνό Βόρειο Πόλο και πετώντας πάνω από τα σπίτια με ένα έλκυθρο, φέρνει δώρα σε κάθε παιδάκι.
Τις μέρες αυτές μαθαίνουμε στα παιδιά να περιμένουν τα πιο απίθανα πράγματα και εκείνα το κάνουν, με την απόλυτη βεβαιότητα ότι πραγματικά θα συμβούν.
Περιμένουν μικρά ή μεγάλα θαύματα και είναι τόσο αναζωογονητικό, τη στιγμή που όλο και περισσότεροι άνθρωποι γύρω μας μοιάζει να έχουν -λιγότερο ή περισσότερο- πληγωμένη την πίστη τους.
Δεν εμπιστεύονται τα λόγια που τους λες.
Δεν εμπιστεύονται την αγάπη που τους δείχνεις.
Κρύβουν από όλους τον πραγματικό τους εαυτό.
Δεν ελπίζουν ότι κάτι θα αλλάξει.
Δεν πιστεύουν σε μεγάλα όνειρα και τρέχουν να χαρακτηρίσουν ονειροπαρμένους ή τρελούς ακόμη κι εκείνους του λίγους που επιλέγουν να το κάνουν.
Άκουσα από ένα σοφό άνθρωπο να λέει ότι το μεγαλύτερο θαύμα που μπορεί ποτέ να συμβεί στον κόσμο είναι να ξαναβρεί την πίστη του ο ανθρώπος που την έχει χάσει.
Το να αρχίσει δηλαδή να ζει με κεντρικό άξονα ζωής την ελπίδα.
Είναι η στιγμή εκείνη που ο μηδενισμός, η καχυποψία και η πικρόχολη θεώριση των πάντων δίνουν τη θέση τους στην καρδιακή απαλότητα και την καλοσύνη. Είναι η στιγμή που η μαυρίλα φεύγει από την ψυχή με τον ίδιο τρόπο που το σκοτάδι εξαφανίζεται όταν ανοίξει ένα παράθυρο στη λιακάδα.

Τί σημαίνει όμως το να ζούμε με ελπίδα και πίστη;
Σημαίνει πως σε κάθε πράξη, από τα απλά, καθημερινά πράγματα μέχρι τις μεγάλες αποφάσεις ζωής,  
διεκδικούμε το αδύνατο
[ή τουλάχιστον αυτό που μοιάζει ως τέτοιο].
Ότι προσπαθούμε να υπερβούμε τα όρια του εαυτού μας, ότι προ(σ)καλούμε να συμβεί αυτό που είναι έξω και μακριά από εμάς.
Η πίστη και η ελπίδα αναγκαστικά μας οδηγούν να αναζητήσουμε μια δύναμη μεγαλύτερη από εμάς, αυτή που κάποιοι από εμάς αποκαλούμε Θεό.
Γι'αυτό γέννηση Θεού (Χριστούγεννα) χωρίς θαύμα και θαύμα χωρίς γέννηση Θεού δεν μπορεί να υπάρξει.

Είναι προφανές ότι για να συμβεί ένα θαύμα δεν χρειάζεται τίποτε περισσότερο από το να αποφασίσουμε ότι θα συμβεί.
Ότι θα ζητήσουμε βοήθεια υπεράνθρωπη, θεϊκή, αλλά και ότι θα κάνουμε ο,τιδήποτε περνάει από το χέρι μας για να συμβεί.
Η πίστη μας κάνει τα θαύματα να συμβαίνουν.
Όσο μεγαλύτερη η πίστη, τόσο μεγαλύτερο το θαύμα.
Και όλα ξεκινούν με τα μικρά πραγμάτα.
Είναι εκείνη η απόφαση ότι όσο κι αν με πλήγωσες, θα πιστεύω πάντα ότι κάποτε θα καταλάβεις το λάθος σου και θα το διορθώσεις, χωρίς να σε μειώσω μέσα μου ή να σε "ξεκόψω" εξωτερικά.
Κι αυτό για όσο καιρό απαιτείται μέχρι να το δω να συμβαίνει.
Είναι η απόφαση να πάρω τηλέφωνο για εκείνη τη δουλειά, ή σε εκείνο το σπουδαίο πρόσωπο που πάντα ντρεπόμουν να κάνω.
Είναι η απόφαση να αψηφίσω τον κόπο και την κούραση προκειμένου να ετοιμάσω κάτι για κάποιον που το χρειάζεται.
Να θυσιάσω χρόνο και χρήμα για κάτι έξω από εμένα και τον μικρόκοσμό μου.
Ή, για τους πιο μικρούληδες, είναι η απόφαση να φτιάξω ένα mini advent έκπληξη για όλα μου τα αδερφάκια επειδή η μαμά φέτος δεν πρόλαβε.
(Όπως έκανε μια μικρή σουσού στο σπίτι μας φέτος)

 

Περιμένω με πολλή ανυπομονησία και φέτος τα Χριστούγεννα (όπως και όλο το δωδεκαήμερο των γιορτών) τα θαύματα και τα θαυμάσια που θα έρθουν.

Ναι, ξέρω, έρχονται σχεδόν πάντα χέρι-χέρι και με θλίψεις διότι απλώς c'est la vie!

Όπως και να έχει όμως, θαύματα θα γίνουν!

Καλή αναμονή!